Μια παγωμάρα , ένα κενό...
Ένα κενό με κυριαρχεί
πνίγει την δική μου την ψυχή
χωρίς αισθήματα και πάθη
αχ να ΄ξερα τι έχω πάθει
Πλούτη δεν θέλω και χαρές
ελπίδες δεν έχω τι τα θες
όλα μου μοιάζουν παγερά
σαν γρίπη που έπιασε η καρδιά
Φάρμακο η ψυχή δεν έχει πια
ίσως δεν θέλει γιατρειά
σαν μεγαλώνει το κενό
παύω ακόμα και να πονώ
Mια παγωμάρα με κυριαρχεί
να ΄ξερα που θα μου βγει
να ρχόνταν ένα συναίσθημα κακό
να μου ξυπνούσε το μυαλό
Όμως όλα μου ειναι παγερά
αδιάφορα μα και σιωπηλά
δεν με αγγίζει και ο σκοπός
από το τραγούδι ο λυπητερός
Πόσο μεγάλωσε αυτό το κενό
που δεν μπορώ καν να το δω
μόνο μου πνίγει το εγώ
σαν να με σπρώχνει σε χαμό!
Skouliki
αδιάφορα μα και σιωπηλά
δεν με αγγίζει και ο σκοπός
από το τραγούδι ο λυπητερός
Πόσο μεγάλωσε αυτό το κενό
που δεν μπορώ καν να το δω
μόνο μου πνίγει το εγώ
σαν να με σπρώχνει σε χαμό!
Skouliki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σε ευχαριστώ που ήρθες να με επισκεφτείς, Μιας και ήρθες κανε τον κόπο και γράψε εδώ το σχόλιο σου!