Δεν σε πιστεύω βρε θεέ

 

Δεν σε πιστεύω βρε θεέ

Δεν σε πιστεύω βρε θεέ
δίπλα μου δεν ησουνα ποτέ
την κάθε δύσκολη στιγμή
την άφηνες να με τυρρανεί

Μα εγώ σε πίστευα θαρρώ
κι έτρεχα πάντα να σε βρω
σε εκκλησιές με τα κεριά
και τάματα έκανα πολλά

Κι εσύ ποτέ δεν κοίταξες εδώ
με αφηνες μόνο μου να ζω
μέσα σε λύπες κι καημούς
ματιά δεν έριξες κατά δω

Δεν σε πιστεύω βρε θεέ
δεν ήμουν τίποτα για σε
με είχες βάλει από νωρίς
στους πεθαμένους της ζωής

Μέσα στην κόλαση να ζω
παράδεισο δεν καρτερώ
ελπίδα δεν μου έδωσες ποτέ
που ήσουν για μένανε θεέ;;

Ποτέ δεν έριξες σε μένα
ένα σου πονεμένο βλέμμα
κάτι καλό να μου συμβεί
την πικρά μου έκανες αδερφή

Που να ελπίζω τώρα πια
στης μοναξιάς την εσχατιά
χωρίς θεό, χωρίς ελπίδα
ζω μόνιμα στην καταιγίδα

Κι κάποτε πίστευα σε σένα
άδικα πήγαν όλα χαμένα
πάντα με είχες στα σκουπίδια
να ψαχουλεύω για ελπίδα

Δεν υπάρχω ξέρω για σένα
είμαι ένα από τα πεθαμένα
ανθρωπάκια να μαι δικασμένος
να ζω μα από ζωή χαμένος

Θεέ γιατί με ξέχασες νωρίς
ψάξε ψεγάδι δεν θα βρεις
καμιά από τις δέκα εντολές
δεν την επάτησα ποτές

Δεν σε πιστεύω βρε θεέ
τι το κεράκι μου ποτέ
δεν έκαψε με ησυχία
για να βρω ηρεμία

κι αναρωτιέμαι συνεχώς
γιατί να είμαι ζωντανός
όταν εσύ αδιαφορείς
το θάνατο τι μου στερείς;

Skouliki