Περπάτησα στην γειτονιά
που σε κρατούσα αγκαλια
μα πόσο μου ήταν οδυνηρό
μονάχος μου εκεί να περπατώ
Ένιωσα την ανάσα σου
θυμήθηκα το απαλό σου χάδι
μέχρι που το χέρι έγινε γροθιά
γιατί δεν σε έχω διπλά μου πια
κι ένας κόμπος ήρθε στο λαιμό
και χάλασε της ανάσας τον ρυθμό
ώσπου το δάκρυ κύλησε γοργό
κι όμως το λαχταρούσα να σε δω!
Ήταν βλακεία μου αυτό
στο παρελθόν να περπατώ
η νοσταλγία με οδηγεί
εκεί που ζήσαμε τόσα μαζί
κι όλο έλπιζα να σε δω
μα θα μου ηταν κι αυτό σκληρό
να σε ανταμώσω με άλλον αγκαλιά
κι ας λέω η ευτυχία σου μου δίνει χαρά,....
Περπάτησα εκεί που εμείς
δίναμε κάποτε όρκους ζωής
μα τώρα στα σκουπίδια ένα σωρό
οι όρκοι που πατήσαμε έγιναν βουνό!
Skouliki
και χάλασε της ανάσας τον ρυθμό
ώσπου το δάκρυ κύλησε γοργό
κι όμως το λαχταρούσα να σε δω!
Ήταν βλακεία μου αυτό
στο παρελθόν να περπατώ
η νοσταλγία με οδηγεί
εκεί που ζήσαμε τόσα μαζί
κι όλο έλπιζα να σε δω
μα θα μου ηταν κι αυτό σκληρό
να σε ανταμώσω με άλλον αγκαλιά
κι ας λέω η ευτυχία σου μου δίνει χαρά,....
Περπάτησα εκεί που εμείς
δίναμε κάποτε όρκους ζωής
μα τώρα στα σκουπίδια ένα σωρό
οι όρκοι που πατήσαμε έγιναν βουνό!
Skouliki
Ωραία μας τα εξηγείς!! Σαν έργο αυτοτελή!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαιτη Κ. σε ευχαριστώ πολυ! να σαι καλα, καλημέρα και καλη εβδομάδα!
ΔιαγραφήΚαλο μεσημερι φιλε μου ......Ισως εκτος απο ποιητης θα εκανες για σεναριογραφος ειμαι σηγουρι
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστω πολυ Λετα μου...... παντα υπερβολική όμως!
Διαγραφή