Ερείπια που φωνάζουν ακόμα, αλλα ποιος το ακούει;;!

Όπως ανεβαίνεις για το πάνω Σκουληκάδο της Ζακύνθου , στην ανηφόρα της Παναγίας στα δεξιό σου στέκουν αυτά τα ετοιμόρροπα υπολείμματα κάποιου σπιτιού...

Με τον μεγάλο σεισμό του 1953 δεν έπαθε σημαντικές ζημιές, όμως το εγκατέλειψαν οι ένοικοι του διότι ήταν μικρο για αυτούς και φοβόταν μην την επόμενη φορά που θα κάνει σεισμό θα καταρρεύσει...

Έμεινε εκεί λοιπον ίσως από τα λίγα κτίρια που δεν κατέρρευσαν στον σεισμό ακατοίκητο να το χρησιμοποιούν σαν λόντζα, σαν αποθήκη σανού χωρίς συντήρηση χωρίς ζωή, χωρίς τίποτα...,
Άδικα περίμενε ανθρώπους να το γεμίζουν με φωνές και ζωή, περάσαν ετσι 50 χρόνια μοναξιάς και εγκατάλειψης, μέχρι που η φύση και ο χρόνος το νίκησαν. έπεσε σε μια καταιγίδα η σκεπή και σύντομα ακολούθησαν και οι πλαϊνοί τοίχοι...

Είναι από τα ερείπια που αντιστεκονται, και φωνάζουν την ιστορία τους που χάνεται μαζί με τους πολυ γεροντότερους που φεύγουν από την μάταιη αυτή ζωή ένας ένας....