Άδικε άνθρωπε μην θαρρείς
Τα άδικα που κάνεις δεν θα βρεις;
Είναι ένα μεγάλο λάθος να χτυπάς
Πληγές άλλους γεμίζεις, τους πονάς.
Από το πουθενά με γκρέμισες
Μια μέρα ξάφνου και με έριξε
Στην φτώχεια της αφάνειας
Κλέφτρα ζωή της υπερηφάνειας
Να έρχεται ξάφνου ένα πρωί
Και κάνεις συντρίμμια μια ζωή
Άδικα όπως δεν έπραξα ποτέ
Πως με χτυπάς κι εσύ καημέ..
Μα η αδικία πάντα έχει όνομα
άνθρωπος που κάνει πράξεις άνομα
Κι ο θεός θαρρώ δεν το μπορεί
Φτάνει,κάποια στιγμή θα πει!
Σκέψου βρε άνθρωπε φτηνέ
Που σε τρίτους όλο λάθη σπέρνεις
Του βόθρου που για άλλους σκάβεις
Για δώρο τα λύματα του θε να λάβεις!
Τι κι αν στις δάφνες σου σταθείς
λίγο καιρό ξέρε θα το χαρείς
γιατί από πίσω πάντα σε καραδοκεί
ο πόνος που έδωσες , για να σε βρει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σε ευχαριστώ που ήρθες να με επισκεφτείς, Μιας και ήρθες κανε τον κόπο και γράψε εδώ το σχόλιο σου!