Με πανσέληνο και συννεφιά
μάθαμε πως δεν υπάρχεις πια
κι ευθύς όλων μας η καρδιά
έγινε χίλια δυο κομματια
Ξέρω πως βασανίστηκες
nero pecora αυτοβαπτίστηκες
οι συγγενεις πάντα απών
μόνο εσύ που ήσουνα παρόν...
Να ήξερες μπάρα μου εσύ
πόσο μου έλειψες πολυ
με το χαμόγελο ήσουν εκεί
νόημα μας έδινες στην ζωή
πολλές οι πίκρες," μην πονάς¨"
έλεγες: "δεν μας αγγίζουν εμάς
και αν πρόβατο μαύρο είμαι εγώ
ολα τα αφήνω πίσω,προσπερνώ"
Τώρα βρε μπάρα, πες μου γιατί
άφησες nero pecora να μαι εγώ
στην θύμηση σου τόσο πολλοί
λυγμοί θα με γεμίζουν μια ζωή....
skouliki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σε ευχαριστώ που ήρθες να με επισκεφτείς, Μιας και ήρθες κανε τον κόπο και γράψε εδώ το σχόλιο σου!