Η άμυνα της χελώνας στους....παπαράτσι....

Μια χελώνα μέρα μεσημέρι βγήκε για σεργιάνι. Ατάραχη χωρίς βιασύνη διασχίζει ένα χωράφι χωρίς μεγάλη βλάστηση για να κρύβεται....
Εκεί στην εξοχή που ζει δεν περιμένει αναπάντεχες κακές συναντήσεις, βλέπεις δεν υπάρχουν αετοί για να την απειλήσουν...

Σέρνει τα βήματα της αργά,
όπως αργά κι αθόρυβα, την πλησιάζω κι εγώ για να την φωτογραφίσω..

Δεν μπορώ να διακρίνω καμιά έκφραση στο πρόσωπο της, άραγε έχει κάποια αισθήματα που θα ζωγραφίζονταν ποτέ στο φολιδωτό δέρμα του προσώπου της;;

Κάποιο πάτημα μου άκουσε, ίσως και το κλικ της φωτογραφικής, στρέφει το κεφάλι της να δει τι της τάραξε την απόλυτη καθημερινή της ηρεμία....
Όχι καμιά βιαστική αντίδραση μέχρι στιγμής...

Και ξάφνου, με ένα ξεφύσημα που ακούστηκε σαν ΦΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ κλείνεται μέσα στο σπίτι της....
Πρέπει να με θεώρησε μεγάλη απειλή: για την ζωή της;;; για την ηρεμία της;;; ποιος ξέρει.....
Ίσως να αντιπαθεί τους παπαράτσι...

skouliki