Είναι να σε πιάνει θλίψη με τον αργό θάνατο των φοινίκων κι όχι μόνο...

Οι φοίνικες είναι από τα φυτά που στολίζουν με το επιβλητικό τους παράστημα δημόσιους κήπους, πάρκα, αλλά και αρχοντικούς ιδιωτικούς κήπους και σπίτια....

Όπου βλέπεις παλιό ψηλό φοίνικα ξέρεις ότι εκεί ήταν (και ίσως να είναι ακόμα) κάποιο αρχοντικό....
Κάποια στιγμή, τις περασμένες δεκαετίες έγιναν τόσο της μόδας που πωλούνταν και φυτεύονταν φοίνικες ύψους αρκετών μέτρων. Ήταν βλέπεις η εποχή που δεν είχαμε τα σημερινά οικονομικά προβλήματα.

Μετά όμως το 2004 και τον έντονο ρυθμό φύτευσης ετοίμων μεγάλων φοινίκων, αρκετοί από αυτούς εισαγόμενοι, άρχισε η πτώση τους....

Όπως η οικονομία μας χτυπήθηκε και πήρε τον κατήφορο, έτσι και οι φοίνικες χτυπήθηκαν από έναν εισαγόμενο επισκέπτη. Το κόκκινο σκαθάρι ή όπως αλλιώς λέγεται το σκαθάρι της Αιγύπτου.

Αλλά να μην σας κουράζω με λεπτομέρειες περί του τρόπου δράσης του σκαθαριού.
Εκείνο που σε θλίβει είναι να βλέπεις τα αρχοντικά αυτά φυτά να γέρνουν τα φύλλα τους προς τα κάτω και να ξεραίνονται.....

για να καταλήξουν τελικά νεκρά και το μόνο που απομένει από αυτά είναι ο κορμός τους να στέκει σαν πελώριες κολώνες, μέχρι να σαπίσουν και να πέσουν στο έδαφος.

 Δυστυχώς θα μείνω με την πικρία : η προστασία των φοινίκων είναι τόσο δύσκολη και κοστίζει τόσα πολλά, που δεν φαίνεται καμιά ελπίδα σωτηρίας για αυτούς....
Και μια άτυχη σύμπτωση- παρατήρηση δική μου: Η πτώση των φοινίκων σχεδόν ταυτίζεται με αυτήν της Ελληνικής οικονομίας....... Λες να έχουμε την τύχη τους σαν κράτος;;
Skouliki