Δύσκολες εποχές. Μεγάλη φτώχεια στα χωριά…..
Αλλά το κυνήγι, –κυνήγι. Δεν υπήρχαν για μας εποχές χωρίς να πάμε για κυνήγι, ακόμα κι ας ήταν λιανόπουλα…
Όχι τίποτα σοβαρά θηράματα, αλλά το καλύτερο ήταν για μας ο λαγός. Με έναν από αυτούς γινόταν το τραπέζι για όλη την φαμίλια, και δεν ήταν και ολιγομελή τότε.
Όλοι οι σερνικοί στο σπίτι κρατούσαν όπλα για κυνήγι, άλλος κανένα δίκανο με κοκόρια, άλλος καμιά μονοσούρα, άλλος κανά μπροστογιωμί…. Λίγα τα σκαμπάρουτα… δεν είχες το δικαίωμα να κανείς λάθος, όχι χαμένα σμπάρα…
Εκάμαμε ούλοι τσιγκουνιά τσι τουφεκιές. Παγαίναμε από αμπονώρα πρίχου σουρουπώσει οπού είχε αγραπιδιές και στήναμε καρτέρι. Ξέραμε ότι αργά η γλήγορα θα έσκαγε μύτη ο λαγός για να μασουλίσει τα πεσμένα αγραπίδια. Οι τουφεκιές σε τέτοιους στόχους με συνθήκες σούρουπου δεν είναι σίγουρες… Πολλές φορές ενώ γλέπαμε τον λαγό αδυνατούσαμε να τον σμπαράρουμε, και τον χάναμε…
Αλήθεια πόσοι λαγοί έπεσαν νεκροί κάτω από τις αγραπιδιές… Όλοι θύματα τσι λαιμαργίας τσου για τα στυφνά και σκληρά αυτά φρούτα που ο άνθρωπος δεν δοκιμάζει….
Από τις αναμνήσεις του παππού…
skouliki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σε ευχαριστώ που ήρθες να με επισκεφτείς, Μιας και ήρθες κανε τον κόπο και γράψε εδώ το σχόλιο σου!