Δεν ξέρω πως να περιγράψω τα συναισθήματα που αφήνει αυτό το παραμύθι στον αναγνώστη.
Το έδωσα στα παιδιά και το ήπιαν σαν νεράκι... το άνοιξα να δω γιατί το ξεζούμισαν μονορούφι τα παιδιά και έμεινα με μια γλύκα στην καρδιά.... Μια γλύκα από ...ΑΓΑΠΗ και ΕΛΠΊΔΑ!!!
………..
«Αστεράκι, αυτό που λες δεν γίνεται. Δεν μπορείς να βλέπεις κάθε μέρα τον φίλο σου. Δεν θα είναι καλό ούτε για τη δουλειά που θα αναλάβεις, μα περισσότερο για τον φίλο σου. Ευχαρίστως να σου επιτρέψω να πηγαίνεις κοντά του την ημέρα των γενεθλίων του και το καλοκαίρι, τις μέρες που θα κάνεις κι εσύ διακοπές. Αλλά όχι κάθε μέρα. Ξέχασε το»
«Αχ κύριε Ήλιε, δεν κατάλαβες. Μπορώ να πλησιάσω να σου πω κάτι στο αυτί;; Χαμήλωσε για λίγο το φως σου, μην καώ κιόλας!»
«Εντάξει αστεράκι. Σ΄ ακούω»
«Ψψψψψψψ ψψψψψ ψψψψψψψψ…… κατάλαβες τώρα;»
Το αστεράκι απομακρύνθηκε, ο κύριος Ήλιος φώτισε ξανά και ακόμα πιο έντονα.
«ναι αστεράκι! Γι΄ αυτόν τον λόγο, σου επιτρέπω να κατεβαίνεις κάθε βράδυ στη Γη»
Από εκείνη την μέρα, πολλά παιδάκια, το πρωί που ξυπνούσαν, βρίσκανε πάνω στο μαξιλάρι τους λίγη αστρόσκονη. Κανένας δεν μπορούσε να καταλάβει τι συνέβαινε, εκτός από εκείνους που διάβασαν αυτό το παραμύθι. Ήταν το τρίτο συστατικό που χρειαζόταν για να πετύχει η συνταγή και να πάψουν πια τα παιδάκια να φοβούνται το σκοτάδι. Η ΑΓΑΠΗ.
Και ποιος θα ήταν ο πιο κατάλληλος για να προσφέρει αυτό το δώρο, εκτός από το αστεράκι μας, που είχε δεχθεί τόσο απλόχερα αυτή την αγάπη από την ψυχή ενός άλλου παιδιού;;
Μην το πείτε όμως πουθενά.
Αυτό ας είναι το μικρό μας μυστικό!
Κατερίνα taksidaki Μηνά Σε ευχαριστώ για το δώρο σου!!!!
Χρόνια πολλά, χρόνια γεματα ... αγάπη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σε ευχαριστώ που ήρθες να με επισκεφτείς, Μιας και ήρθες κανε τον κόπο και γράψε εδώ το σχόλιο σου!