Πιες λάδι

Έχω λιοστάσι κάμποσο, τέτοια εποχή μαζεύω,
με τα πανιά, με τση ελιές, με τα σακιά παλεύω.

Πάντα από πάνου και δεξιά, αρχίζω, ξεκινάω,
βασίλισσα η κούραση, και ΄κείνα που περνάω.    

Ξεκίνημα και στρώσιμο, απ΄ την παλιά τη ντόπια,
πολλές φορές και αμέτρητες, τέτοιο ποτήρι το πια.

Εφέτος λέω από ζερβά, γιατί δεν πάει καθόλου,
ετούτα και τα επόμενα, πάμε κατά διαόλου.

Επήγα μήπως, για αλλαγή, να αλλάξει και το γούρι,
για να μην πουν τον Έλληνα, ζητιάνο και λιγούρη.

Να μην τον πουν τα ανήλιαγα, λαδώνεται, λαδώνει,
παραγωγός και μαζευτής, τα τρώει και πληρώνει.

Μα δεν τσου γνοιάζει η σειρά, κανείς δεν θα φωνάξει,
αφού κανένας από αυτούς, δεν θα ΄ρθει να τινάξει.

Το λάδι μας η ορπίδα μας, τιμή ένα και ογδόντα,
με τον ιδρώτα σου ρονιά, κλάφτα και χέστα Φώντα.

Το είπανε(!), στο πέρασμα, σιγά με το πινέλο,
τον Γκρέκο τον σκορπέτουλα, σκυφτόνε τον εθέλω.

Ψωμί και λάδι Έλληνες, είστε προνομιούχοι,
και το καλύτερο για σας, θα ΄στε και αδειούχοι.

Απάντηση θα τσου ΄πρεπε, του καθενός σαν χάδι,
αν θέλεις για θαράπαψη, πιες λάδι και έλα βράδυ.

Για ούλα κάνει το αγαθό, λαδώνει τσου καπάτσους,
λιπαίνει σύρτες και λαιμούς, τρούπες και καδινάτσους.

Κι΄ αν σου πονούν τα κόκαλα, και το κορμί το βράδυ,
το ίδιο είναι στην τιμή, τι το νερό, τι λάδι.

ΚΑΣΤΡΙΝΟΣ

πηγη: http://imerazante.gr/