"Σε κάποιον ορεινό δήμο της Αχαΐας ήταν δήμαρχος πολλά χρόνια ο Ντελής, διάσημος κλεπταποδόχος. Ολοι οι κατσικοκλέφτες του δήμου ήσαν φίλοι του. Σχεδόν κάθε μέρα τού 'φερναν και από μια γίδα κλεφτή και την έτρωγαν μαζί. Τα νταούλια έδιναν κι έπαιρναν στου δήμαρχου το σπίτι. Αχώριστος σύντροφος της παρέας ήταν και ο δάσκαλος του χωριού. Μάθημα, φυσικά, ποτέ δεν έκανε. Οι κάτοικοι, απελπισμένοι, ζητούσαν τη βοήθεια του ιερέα του χωριού. Εκείνος τους παρηγορούσε, λέγοντάς τους: Μην απελπίζεστε, αδελφοί μου, αυτοί που σήμερα τρώνε, πίνουν και διασκεδάζουν, αύριο θα βράζουν στα καζάνια της Κολάσεως, ενώ σεις θ' απολαμβάνετε όλα τα αγαθά του Παραδείσου! Κάποτε έδωκε ο Θεός και ο δάσκαλος πέθανε. Στη θέση του διορίστηκε ένας νέος δάσκαλος, με την προθυμία να εργαστεί και με τ' όνειρο να μορφώσει τα παιδιά. Την άλλη μέρα του ερχομού του, όταν ετομάστηκε η γίδα, ο δήμαρχος έστειλε τον κλητήρα και φώναξε τον δάσκαλο. Ο δάσκαλος έδιωξε τα παιδιά και πήγε. Η παρέα ήταν έτοιμη και το τραπέζι στρωμένο.
- Καλωσόρισες, δάσκαλε, κάθησε να φάμε και να γλεντήσουμε τώρα, είπε ο δήμαρχος. Ο δάσκαλος κάθησε. Αναψε το γλέντι. Την άλλη μέρα επαναλαμβάνεται η ίδια σκηνή. Ο δάσκαλος ξανακάθησε. Την τρίτη μέρα το ίδιο. Την τέταρτη μέρα λέει στον κλητήρα, που ήρθε να του πει ότι το τραπέζι είναι στρωμένο.
- Πες, σε παρακαλώ, στον κ. δήμαρχο ότι κάνω μάθημα και δεν θα έρθω.
Ο κλητήρας διαβίβασε στον δήμαρχο τα λόγια του δασκάλου.
- Πήγαινε να του πεις, λέει με θυμό ο δήμαρχος, να έρθει αμέσως εδώ, γιατί, αλλιώς, δεν θα τον βρει το βράδυ εδώ. Ο δάσκαλος, σαν έμαθε τα λόγια του δημάρχου κίνησε και πήγε.
- Γιατί δεν ήρθες, που σου παράγγειλα; ρώτησε με θυμό ο δήμαρχος.
- Μα, κύριε δήμαρχε, είπε αποφασιστικά ο δάσκαλος, εγώ δεν ήρθα για να γλεντάω κάθε μέρα! Ηρθα να εργαστώ για ν' ανοίξω τα μάτια των παιδιών!
- Βρε, του λέει τότε ο δήμαρχος, αν ανοίξουν τα μάτια τους αυτοί, βγαίνει ο Ντελής δήμαρχος;
Τελικά, ο δάσκαλος διώχτηκε απο το χωριό".
Παρατήρηση: Πάντα οι ισχυροί, φοβούμενοι το ξύπνημα του λαού, παρεμβάλλουν ποικίλα εμπόδια προς τούτο».
Δ. Ζαφειρακόπουλος
πηγη: http://www.e-steki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σε ευχαριστώ που ήρθες να με επισκεφτείς, Μιας και ήρθες κανε τον κόπο και γράψε εδώ το σχόλιο σου!