Στα δύσκολα παρέα σου η μοναξιά

Σε ένα κρεβάτι ξαπλωμένη
τον πόνο της να υπομένει
μια θεραπεία τώρα να βρει
μα την τρομάζει η ζωή

Μια μάσκα με οξυγόνου
κρύβει το μορφασμό του πόνου
η ανάσα της τώρα σφιγμένη
άδικα κάποιους να ρθουν προσμένει

Εσύ που ήσουν πάντα εκεί
να κλείνεις την κάθε μιά η πληγή
δεν έχεις άνθρωπο να σου σταθεί
μια κουβέντα να σου πει

δεν ειναι διπλα σου κανείς
νερό να σου δώσει για να πιεις
μόνη στο κρεβάτι να πονάς
εσύ που μόνο αγάπη παντα σκορπάς

Και λες άπλα το στίχο αυτό

που κρύβει παράπονο πικρό
"η μοναξιά ειναι χορός 

 που τον χορεύεις μονάχος"
στίχος που μόνος του ξυπνά
όλου του κόσμου την απονιά....

Skouliki