Από το μνημείο στα Τρίκαλα: Μονο οι προδότες χαρήκαν για ......

Σαν πέρασαν τις θηλιές, οι Γερμανοί, στο λαιμό των παλικαριών και δόθηκε η διαταγή, το σχοινί που κρέμασαν τον Σύρμπα σπάει και ο Κώστας βρέθηκε στο πλακόστρωτο. Ένα βουητό από φωνές ακούστηκε από τον κόσμο. Τον σήκωσαν, άλλαξαν το σχοινί και του περάσαν πάλι την θηλιά. Μα αυτό ματαξανασπάει και ο Κώστας πέφτει πάλι στο πλακόστρωτο. Κέρωσε ο κόσμος. Δεν τον θέλει ο Χάρος είπανε, και φωνάζανε για χάρη. Και εκεί που φαινότανε να λυγίζει ο Γερμανός, να σου, ο μαύρος ο Προδότης. με μια κίνηση του χεριού του, τους λέει να τον βάλουν για τρίτη φορά. Ο Κώστας δεν είπε τίποτα. δεν λύγισε το παλικάρι. Μόνο ατάραχα, κατάματα, κοίταξε τον προδότη κι έσφιξε τα χείλη του. Έκλαψε όλη η πόλη για τα παλληκάρια. Μόνο οι προδότες χάρηκαν. Πήγαν όλοι τους για τη λευτεριά της πατρίδας!!!

πριν   είχε προηγηθεί  το γραμμα:

18 Απρίλη 1944
Λατρεμένε μου πατέρα
Σε δύο ώρες θα με κρεμάσουν στην πλατεία γιατί είμαι πατριώτης. Μην πικραίνεσαι πάτερα. Αυτό ήτανε γραφτό για μένα. Πεθαίνω με παρέα. Αντίο, φιλώ τη μητέρα και όλους. καλή αντάμωση στον άλλο κόσμο. Θα σας περιμένω. Και η μέρα που θα φτάσετε θα είναι για μένα γιορτή.
Να θυμάσαι πως ο γιός σου πάει πικραμένος γιατί δεν θα ακούσει τις καμπάνες της ελευθερίας. Αντίο.
Ζήτω η ελευθερία.....
Κώστας.
Ήταν γραφτό να πεθάνω Απρίλη....