Από την ηχώ της τότε παιδικής φωνής της ΕΛΕΝΗΣ ΣΕΡΓΙΟΥ............
Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΒΡΕΧΕΙ ΜΑΝΝΑ
Μάτια
ολάνοιχτα κοιτούν με απορία
γιατί δεν βλέπουν.
Σκιές του παρελθόντος
ομίχλη του παρόντος
δεν αφήνουν ούτε χαραμάδα για φως.
Το μέλλον;
Λιγοστό
κι αυτό σχεδόν προβλέψιμο.
Χείλη
δύο περισπωμένες
κολλητά τοποθετημένες
ανοίγουν σε χαμόγελο
που ξεχειλίζει παιδική αθωότητα,
άγνοια ή αφέλεια
παρά το προχωρημένο της ηλικίας.
Χέρια
σταυρωμένα στην ποδιά
-με ή χωρίς ποδιά-
σαν αγκυλωμένα
σφίγγουν τα δάχτυλα το ένα του άλλου.
Τα χάδια που δεν έδωσαν
τα ξέραναν.
Ποδιά
πάντα στην θέση της
δεμένη γύρω από τη μέση
απεικονίζει όλα τα χρώματα
-υπολείμματα φαγητού ή ζωής-
αναδύοντας τις μυρωδιές της κουζίνας.
Στα χέρια μου κρατώ
τα μάτια, τα χείλη, την ποδιά
και Μάνα φωνάζω
θέλω αγκαλιά!
(Η ηχώ της παιδικής φωνής μου
ακόμα εδώ.)
ΕΛΕΝΗ ΣΕΡΓΙΟΥ
ΕΛΕΝΗ ΣΕΡΓΙΟΥ
Ευχαριστώ την ΕΛΕΝΗ ΣΕΡΓΙΟΥ που μου επέτρεψε να δημοσιεύσω τα έργα της
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σε ευχαριστώ που ήρθες να με επισκεφτείς, Μιας και ήρθες κανε τον κόπο και γράψε εδώ το σχόλιο σου!