Θα πάρω μια σκάλα ν ανέβω
Εκεί ψηλά στον ουρανό
Να αγκαλιάσω το φεγγάρι
το μυαλό σου που έχει πάρει
Θέλω να δω από ψηλά
Από τα παράθυρα σου τα κλειστά
Πώς το φεγγάρι μεσα μπαίνει
Και το κορμί σου στο φως πως πλένει
Μέ τις ακτίνες του τις χρυσές
αραδιάζει μπρος σου τις καρδιές
Που έχεις κάψει στη ζωή
Και στέκεις αμέριμνη εσύ
Στην αγκαλιά του φεγγαριού
Και δε με έχεις ούτε στο νου....
Με οδηγό το φεγγαράκι
Θα σου κάνω και καμάκι
Να κερδίσω τη καρδιά σου
Να μη με διώχνεις μακριά σου
Θα πάρω μιαν σκάλα για να δω
με το φεγγάρι μόνο οδηγό
Πως θα σου κλέψω το μυαλό
Για να σε έχω λίγο κι εγω....
Μα η σκάλα η δική μου
Φτάνει μέχρι την αυλή μου
Από κει κοιτώ ψηλά στον ουρανό
Το φεγγάρι να ναι μακρινό...
Πώς να φτάσω στη καρδιά σου
Να τρυοπώσω εκεί κοντά σου
Που η σκάλα η δική μου
Είναι μόνο η ψυχή μου.....
Skouliki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σε ευχαριστώ που ήρθες να με επισκεφτείς, Μιας και ήρθες κανε τον κόπο και γράψε εδώ το σχόλιο σου!