Κανταφη πάντα ζεις...

Δεν νομίζω ότι θα μπορέσει ποτέ και τίποτα να με γεμίσει όπως ο σκύλος μου ο Καντάφι που έφυγε πλέον από τη ζωή...
Ότι και να πω ότι κι αν γράψω όσα κι αν πω είναι απλά λίγα και δεν μπορώ να εκφράστω.


Μες τα χέρια μου τι θλίψη
Έσβησε και με εχει αφησει
Ένας φίλος καρδιακός
Ο κανταφι ο τρομερός

Όλοι τον είχαν αγαπήσει
Μαζι μας όλα τα είχε ζήσει
Πάντα ηταν στο πλευρό μου
Σαν φάρμακο σαν γιατρικό μου

Και σαν αρρώστησε εκει
Στη καρδιά του τη χρυσή
Ο γιατρός το είχε πει
Θα πεθάνει από ανακοπή

Μες τα χέρια μου αγκαλιά
Με άφησε στη μοναξιά
Με ενα αφόρητο κενό
Στη καρδιά και στο μυαλό

Όλα γύρω του γυρνάνε
Οι κουβέντες με πονάνε
Κάθε τι τον φέρνει εκεί
Να μου λείπει ένα σκυλί;

Κι αν πέρασε ο χρόνος
Δεν λιγόστεψε ο πόνος
Έφυγε από κοντά μου
Άδειασε όλη η καρδιά μου

Κι αν μου είπαν θα περάσει
Πάλι αγάπη θα σε πιάσει
Πάρε σκύλο απ' την αρχή
Δεν μου πάει η ψυχή...

Κι αν ο χρόνος μου κυλάει
νομίζω πίσω όλο με παει
Στο σκυλάκι της ζωής μου
Που δεν είναι πια μαζί μου

Ένας ήταν κι μοναδικός
Φίλος σύντροφος πιστός
Κι αν μου έδειχνε τα δόντια
Κι αν ζητιανευε τη βόλτα
Πάντα δίπλα μου εκεί
Με αγάπησε τοσο πολυ...

Όλοι είπαν είναι ένα σκυλί
Τι το έχεις σαν παιδί
Δεν αξίζει η στεναχώρια
Τώρα που είστε τόσο χώρια

Θα έρθει πάλι ένα άλλο
Στη καρδιά πώς να το βάλω;
Με ένα άλλο τι να κάνω
Την καρδιά πώς θα γλυκανω
Με το σκύλο το Καντάφι
Η σύγκριση θα έρθει παλι..

Κι αν επέρασε ο χρόνος
Δεν λιγόστεψε ο πόνος
Που στο χώμα είναι πια
Και όλη μου την καρδιά.....
Skouliki