Δως μου θάρρος να εξομολογηθώ

        

Έξω σαν βρέχει και βροντά
Πες μου αντέχει μια καρδιά
Μόνη να μένει στη βροχή
Να μην την νοιάζει να βραχεί;

Έχει αποκτήσει στη ζωή
Μια Ανοσία μοναδική
Δεν την αγγίζει ο καιρός
Ο ηλιος της είν' μοναδικό

Έξω σαν βρέχει και βροντά

Πονάει η ψυχή μου μακρυά

Από εκείνη που αγαπώ

 θάρρος δεν έχω να το πω 

Είναι η καρδιά της φωτεινή
Αγάπη να  σκορπά σε κάθε τι
Όποιος περνά από κοντά
Την θέρμη της νιώθει στη καρδιά

Έξω κι αν βρέχει τι με αυτό;
Είσαι εκει και σε αγαπώ....

Μόνο πες μου που θα βρω

Θάρρος  να τ εξομολογηθώ...

Skouliki