Κάθισα στα σκαλοπάτια σου
Και αναπολώ τα μάτια σου
Ξέρω πάλι δεν θα βρω
Ηρεμία στο μυαλό
Δεν τολμώ να σε κοιτάξω:
Ευκαιρία πως θα αρπάξω
μες τις σκέψεις μου αυτές
Που είναι όλες τους θολές
Σαν ζητιάνο με κοιτάνε
Όσοι τύχει και περνάνε
Τι γυρεύει λένε αυτός
Ένας τσιγκανος σκυθρωπός
Δεν με νοιάζει όμως πια
Τι θα πει η γειτονιά
Είναι οι σκέψεις μου θολές
Δεν θυμάμαι ποιος ήμουν χθες....
Καθισμένος στα σκαλιά σου
Άκουω τώρα τη μιλιά σου
Λέω πρεπει να εξαφανιστω
Μην με βρεις τώρα εδώ
Μα τα πόδια δεν ακούνε
Δεν μπορούν να κουνιθουνε
Μένω άγαλμα εκεί
Να γελας με την σκηνή:
Ενας κύριος καθισμένος
Κάπως αποσβολωμενος
Που χει χάσει τη λαλιά του
και την αξιοπρέπεια του
Skouliki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σε ευχαριστώ που ήρθες να με επισκεφτείς, Μιας και ήρθες κανε τον κόπο και γράψε εδώ το σχόλιο σου!