Ο Πικραμένος - Ζακυνθινές Καντάδες

Θ’ αρχίσω πικραμένος θ’ αρχίσω πικραμένος
θ’ αρχίσω πικραμένος τα πάθη μου να πω,
θ’ αρχίσω πικραμένος τα πάθη μου να πω
για μια ξανθομαλλούσα την κόρη π’ αγαπώ.

Περνάω και διαβαίνω περνάω και διαβαίνω
περνάω και διαβαίνω μήπως και την ιδώ,
περνάω και διαβαίνω μήπως και την ιδώ
μήπως και κάμ’ η κόρη σε μένα ψυχικό.

Γλυκό είν’ το πρόσωπό της γλυκό είν’ το πρόσωπό της
γλυκό είν’ το πρόσωπό της τα μάτια τα γλαρά,
γλυκό είν’ το πρόσωπό της τα μάτια τα γλαρά
κι όποιος τα θεωρήσει του καίνε την καρδιά.

Το βράδυ δίχως άλλο το βράδυ δίχως άλλο
το βράδυ δίχως άλλο έλα και μην αργείς,
το βράδυ δίχως άλλο έλα και μην αργείς
φιλάκι να σου δώσω καπάρο να κρατείς.

Μα ‘γώ φιλί α’ σου δώσω μα ‘γώ φιλί α’ σου δώσω
μα ‘γώ φιλί α’ σου δώσω σαν τι καλό θα ιδώ;
μα ‘γώ φιλί α’ σου δώσω σαν τι καλό θα ιδώ;
αντίς για ελεημοσύνη εγώ θα κολαστώ.