Μην με κοιτάς που ερήμωσα έχω δική μου ζωη

Βλέπεις κάποιους ανθρώπους περασμένης ηλικίας και ξέρεις οτι έχουν ζωή ακόμα πολυ μέσα τους...
Το ίδιο συμβαίνει και με μερικά κτίρια ή σπίτια...

Αυτό το σπίτι  στο κέντρο της Αθήνας αντιστάθηκε στην αντιπαροχή, στην ισοπέδωση  και τώρα μαντρωμένο με προστατευτικα περιμενει λένε τον θάνατο...
Σαν σάβανο του έχουν βάλει μια ποδιά για να μην πέσει κανένα χάλασμα σε περαστικό και τον στειλει στο νοσοκομείο...

Όμως ακόμα κι έτσι μια αρχοντιά στην εμπνέει!!

 

Απο τα σπασμένα παντζούρια των παράθυρων του περιμένεις να βγει η ένοικος να σε χαιρετίσει...

Και στο μπαλκόνι δεν φυτρώνει πλέον ο βασιλικός αλλα κάποια αγριόχορτα ...
Όμως σαν να βλέπεις μια σκιά να βγαίνει απο την μισανοιχτη μπαλκονόπορτα με το ποτιστήρι για να ποτίσει την ανυπαρξία της ζωής....

Κρίμα που πάψαμε να πιστεύουμε στα φαντάσματα, έχασαν αυτά τα σπίτια τους ενοίκους τους...