Η ρέγγα ή σκουράτζος ή δικηγορος ή σκοπετόνος............

Κάποτε ήταν το φαγητό του φτωχού και του μεροκαματιαρη, δεν θέλει πολλά για την προετοιμασία της, λίγο καψάλισμα -ψήσιμο σε μια παλιοεφημερίδα (σε αυτό το στρατσόχαρτο που την είχαν τυλίξει από το μπακάλικο).
Με έναν σκουράντζο έσκαβαν όλη μέρα στα χωράφια χωρίς διακοπή. Αλλά και με το ίδιο φαγητό δηλαδή έναν σκουράτζο μάζευαν και τις ελιές από ήλιο σε ήλιο....

Στην Ζάκυνθο την ρέγγα εκτός από σκουράντζο την αποκαλούσαν και δικηγόρο διότι ειναι με ανοικτό το στόμα συνεχώς.... (υπονοούμενο για την πολυλογία των δικηγόρων)

 Έπιασα λοιπόν για συναισθηματικούς περισσότερο λόγους να ψήσω μια ρέγγα σε εφημερίδα όπως παλιά έξω στο μπαλκόνι φυσικά.....
Η μυρωδιά που βγήκε πρέπει να κάλυψε 3 τετράγωνα στην γειτονιά..... και το ίδιο και οι μουρμούρες των συνοικούντων μαζί μου...

Πάντως με ένα ξεκοκκάλιασμα, μετά λεμονάκι και λίγο λαδάκι κι έτοιμος ο μεζές όπως τον θυμάμαι με νοσταλγία.... να είχαμε και μερικά τσιγαρολάχανα και θα γύριζα 30 χρόνια πίσω τουλάχιστον....