Παίζοντας το παιχνίδι εξομολογησεων της διαδικτυακής φίλης Μαριλίζας

Η φίλη μας Μαριλίζα με έβαλε στο πειρασμό να παίξω στο παιχνίδι των εξομολογήσεων....
Αν και οι εξομολογήσεις δεν είναι το στοιχείο μου, για να μην χαλάσω κανένα χατίρι θα προσπαθήσω να απαντήσω...

    

Ίσως οι απαντήσεις μου να μην είναι τόσο ρομαντικές ή να μην εμπεριέχουν κανένα στοιχείο ανεξήγητου φαινόμενου, αλλά είναι οι απλές αλήθειες....

1)Τι σε ενέπνευσε και τι σημαίνουν για σένα το όνομα του blog σου και το όνομα, με το οποίο υπογράφεις τα κείμενά σου;
Skouliki: Όταν πρωτοξεκίνησα να φτιάξω Blog έπρεπε να επιλέξω όνομα.
Το όνομα που μου ήρθε αυθόρμητα στον νου ήταν το χωριουδάκι μου στην Ζάκυνθο, το Σκουλικάδο, και επειδή τότε πίστευα ότι η ανωνυμία θα πρέπει να φτάνει μέχρι τέλους, έκανα περικοπή στο όνομα και το έκανα σκουλήκι.....
Άλλωστε το σκουλήκι επιζεί σε όλες σχεδόν τις συνθήκες, φτάνει να επιζεί ακόμα και μέσα στα......σκατά!
Και από βρωμιά και δυσωδία μέσα στο ιντερνετ, όση θέλετε για να χορτάσουν μυριάδες σκουλήκια!
2)Ποια φωτογραφία θα βάζατε για την 'ζωή'; 

     

3)Αν σε σταματούσαν στον δρόμο απ' το Blog TV και σε ρωτούσαν "Ποιο είναι το χαρακτηριστικό σου γνώρισμα, σύμφωνα με τα λεγόμενα των άλλων;", τι θα απαντούσες; Ποιο είναι;
Δεν ξέρω αν υπάρχει καν τέτοια ΤV, και πολύ περισσότερο αν θα ασχολιόταν καν ποτέ με μένα και το απλό μου Blog. Πάντως αν κατά διαβολική σύμπτωση με σταματούσαν για να μου θέσουν αυτό το ερώτημα η απάντηση μου θα ήταν: Δεν ξερώ πως το βλέπουν οι άλλοι, αλλά για μένα είναι κάτι σαν το ημερολόγιο συναισθημάτων μου, άρα μάλλον αυστηρά ουδέτερα προσωπικό!
4)Ποιο στοιχείο βρίσκεις γοητευτικό και σε κάνει να συνεχίζεις να γράφεις;
Όπως είπα και αρχικά , το blog γεννήθηκε με την παρότρυνση μιας διαδυκτιακης μου φίλης, για να αποκτήσει μέλη....
Μέχρι εκείνη την στιγμή ουδέποτε είχα σκεφτεί να μπω στο κλαμπ των .... blogger
Όμως μια παλιά ρήση λέει:: τρώγοντας έρχεται η όρεξη....
Έτσι το να συνεχίσω να γράφω μου έγινε ας πούμε κάτι σαν τρόπος ζωής...
Το να κρατάς ένα ημερολόγιο συναισθημάτων σου για σένα, που μόνο εσυ μπορείς να καταλάβεις και να βρεις μέσα εκεί τα συναισθήματα που σε έσπρωξαν για κάθε τι που γράφεις, ενώ παράλληλα το διαβάζουν τόσοι άλλοι χωρίς να καταλάβουν τίποτα από αυτά, είναι μια πρόκληση μεγάλη!
5)Αν δεν ήσουν άνθρωπος, τι θα ήθελες να είσαι και γιατί;
Αν δεν ήμουν άνθρωπος........ μα είμαι ένα σκουλήκι...... Ένα σκουλήκι που ποιος ξέρει αν κάποτε αυτό μεταμορφωθεί σε πεταλούδα!
6)Αγαπημένη λέξη:
Φιλία........
καλύτερα μη το αναλύσω αυτό....
Σε ευχαριστώ Μαριλιζα για την πρόσκληση, ξέρω άργησα να απαντήσω, αλλά έστω κι αργά το έκανα, ελπίζω να σε κάλυψα επαρκώς στα ερωτήματα σου....
Να με συγχωρείς που δεν θα προσκαλέσω κανέναν φίλο στο παιχνίδι αυτό, δεν θέλω να φέρνω σε δύσκολη θέση κανέναν φίλο, άλλωστε δεν πιστεύω ότι κάποιος φίλος θα καταδεχόταν να ασχοληθεί με τα δικά μου ερωτήματα εδώ μέσα!