Αλμπάνης ή πεταλωτής ένα επάγγελμα υπό εξαφάνιση....

Ένα ακόμα επάγγελμα που έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Τα πέταλα τα σιδερένια παπούτσια των αλόγων, για να μη φθαρούν. Λόγω του φορτίου που έφεραν τα ιπποειδη , αλλά και των σκληρών οδοστρωμάτων συνήθως από χαλίκια για να μην φθείρονται οι οπλές των μεταφορικών ζώων όπως άλογα, γαϊδούρια, μουλάρια, τα εξόπλιζαν με πέταλα... Μην ξεχνάμε ότι το κύριο μεταφορικό μέσο πριν αρκετά χρονιά ήταν αυτά τα ζώα. Ο παπουτσής των αλόγων και των άλλων αυτών ζώων ήταν ο πεταλωτής ή γνωστός σε άλλες περιοχές σαν αλμπάνης.
                   

Αυτός με την τανάλια τους έβγαζε τα παλιά πέταλα, έκοβε με το μαχαίρι το νύχι που περίσσευε και το καθάριζε. Τοποθετούσε το νέο πέταλο καυτό όπως το έβγαζε από το καμίνι πάνω στο νύχι του ζώου, για να μην αφήσει κενά και για να ταιριάξει καλά πάνω σε αυτό. Μετά κάρφωνε προσεκτικά τα πέταλα πάνω στο νύχι του ζώου με καρφιά, ώστε το καρφί να μπει στο ξερό μέρος του ποδιού για να μην πληγωθεί το ζώο. 

                          

Το πετάλωμα γινόταν και στα τέσσερα πόδια του ζώου. Τα πέταλα ήταν σιδερένια και κατασκευάζονταν χειροποίητα στο αμόνι, ενώ οι τεχνίτες που τα έφτιαχναν αναλάμβαναν ταυτόχρονα και το πετάλωμα των ζώων, που απαιτούσε μεγάλη εμπειρία και δεξιοτεχνία. Οι πεταλωτές συχνά ασκούσαν παράλληλα και το επάγγελμα του σιδερά, ενώ κάποιοι από αυτούς ήταν και πρακτικοί “κτηνίατροι“ . Ήταν ένα επιδέξιο επαγγελμα, διότι το παραμικρό λάθος κατά το πετάλωμα, μπορούσε να προκαλέσει και μόνιμη αναπηρία στο ζώο.