Ένα ευχάριστο ξάφνιασμα μου…
Πριν λίγες μέρες μαζέψαμε από τον δρόμο ένα αδέσποτο σκύλο, έναν λυκόσκυλο 3-4 χρονών.
Τον θέλαμε για φύλακα στη δουλειά. Από την πρώτη στιγμή φάνηκε υπερβολικά φοβισμένος και επιφυλακτικός
…….
…….
Κάθε φορά που τον πλησιάζαμε έσκυβε κεφάλι, μάζευε τα αυτιά και κρυβόταν στο σπιτάκι του…..
Όλοι είπαν στη δουλειά ότι δεν κάνει για φύλακας και να το διωξουμε …
Άχρηστο το ανέβαζαν, άχρηστο το κατέβαζαν…
Εγώ αντίθετα το λυπήθηκα και είπα ας το κρατήσουμε και θα δούμε πως θα πάει…
Κάθε μέρα λοιπόν πηγαίνω κοντά του το τραβώ από την αλυσίδα να βγει από το σπιτάκι του και το χαϊδεύω…
Στην αρχή όταν το τραβούσα έξω έδειχνε τα δόντια του και γρύλιζε απειλητικά, αλλά εγώ εκεί: δεν σταματούσα να του μιλώ να το χαϊδεύω και να του δίνω μεζεδάκια…
Σήμερα λοιπόν όταν πλησίασα στο σπιτάκι του και σφύριξα φωνάζοντας το «κοριτσιιιι μου» με ξάφνιασε….
Βρήκε έξω από το σπιτάκι του με φόρα, έτρεξε προς το μέρος μου και πήδησε πάνω μου κάνοντας μου χαρές….
Ήταν μια κίνηση που δεν την περίμενα και παραλίγο να πέσω κάτω αλλά και να πάθω συγκοπή, όπως το είδα να ορμά πάνω μου….….
Όπως το είδαν και οι άλλοι ξαφνιαστήκαν και έλεγαν πάει τον έφαγε ο λύκος….
Σε κανέναν άλλο ακόμα δεν έδειξε τέτοια συμπεριφορά, αλλά ξέρω ότι σύντομα θα το κάνει και σε άλλους που το φροντίζουν. Έβλεπα από την αρχή ότι το σκυλί αυτό είχε κακιά εμπειρία από την συμπεριφορά των ανθρώπων, πρέπει να έχει φάει πολύ ξύλο από κάποιο τέρας!!!!!!!!!!!!
Τελικά η αγάπη έκανε το θαύμα της;;;;;;;;;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σε ευχαριστώ που ήρθες να με επισκεφτείς, Μιας και ήρθες κανε τον κόπο και γράψε εδώ το σχόλιο σου!