Τυχαίες συγκρίσεις με τη ζωή…...........

Τυχαίες συγκρίσεις με τη ζωή…

Σήμερα κουρασμένος από ένα ταξίδι αστραπή για δουλειά, είπα με πονοκέφαλο να πάω τα παιδιά στο μπασκετ. Ο θόρυβος όμως από τις μπάλες και τις φωνές με έκαναν να βγω από το κλειστό γυμναστήριο και να στηθώ έξω. 
Ο καιρός όμως είχε αντίθετη άποψη…
Άρχισε να ρίχνει καρέκλες, φοβερή καταιγίδα άρχισε…………Έτσι υποχρεώθηκα να κάτσω μέσα στο αυτοκίνητο με το κασετόφωνο να παίζει τα τραγούδια μου σε χαμηλό τόνο….
Η βροχή έπεφτε με θυμό στα τζάμια και τα μεταλλικά μέρη του οχήματος, δίνοντας έναν τόνο ρομαντισμού….…..
Γρήγορα παρασύρθηκα από τα τραγούδια και τους ήχους αυτούς γύρω μου έτσι έγραψα στο θολωμένο τζαμί του αυτοκινήτου σαν τα παιδάκια την φράση: ΣΕ ΑΓΑΠΩ..Όμως γρήγορα ηρθε η ώρα να σχολάσουν τα παιδιά και μόλις άναψα τον κινητήρα του οχήματος και έβαλα τον αέρα του καλοριφέρ να καθαρίσουν τα τζάμια από τα χνώτα, αυτή η φράση έσβησε , όπως σβήνουν όλες οι αγάπες σε αυτή την ζωή…
Τελικά είναι τίποτα τυχαίο;;;;
skouliki