Καλημέρα με καύσωνα

 

Τι μου λέει τι τζιτζίκι

    

Τα τζίτζικια μου φωνάζουν
Απ' τα δέντρα που αράζουν
Λένε κάτσε να ξεκουραστείς
Λίγο τη ζωή σου να χαρείς

Ποια νομίζουν σαν χαρά;
Της ζωής τη μοναξιά;
Ποιος γελάει δυνατά
Με κομματια τη καρδιά;

Τα τζίτζικια πόσο ζούνε
Πόσα πρόλαβαν να δούνε
Τι γνωρίζουν από πόνο
Το τραγούδι ξέρουν μόνο

Τόσα χρόνια μες το χωμα
Έφτιαξαν γερό ένα σώμα
Για να πάνε στα κλαδιά
Και να βρούνε συντροφιά

Έτσι με καλούν κι εμένα
Να ξεχάσω πια τα περασμένα
Και να βρω μια αγάπη άλλη
Για να ζήσω λίγο παλι...
Skouliki


Για φαντάσου το τζιτζίκι μένει θαμμένο στο χωμα μέχρι και 17 χρόνια και βγαίνει στην επιφάνεια, ζει μόνο ένα μήνα σχεδόν  με σκοπό να ζευγαρώσει  προτού τελειώσει το καλοκαίρι.

Και το πιο τρελό;

Το θηλυκό είναι μουγκό και το αρσενικό κουφό.....

Φεγγάρι ρίξε λίγο φως

Ρίξε το φως εδώ φεγγάρακι
Στο δικό μου το δρομάκι
Για βλέπει και να ρθει
Κείνη που η ψυχή μου λαχταρεί

Κάν τα μάγια δυνατά
Να της κάψεις τη καρδιά
Να κινήσει να με βρει
Ολο ερχετε μα εδω δεν πατεί

Φεγγαράκι γίνε λίγο σιωπηλό
Ασε μένα να μιλώ
Να σου λέω για ελπίδες
Που ειναι όλες φρούδες

Τον τόσο ασήμαντο άκουσε με
Κι έπειτα αν θέλεις σκότωσε με
Για καλό δεν στο χω πει
Έχω μια πληγή που αιμορραγεί

Φεγγαράκι ρίξε λίγο φως
Στο δρομάκι αυτό μπρος
Για να βλέπει μια ψυχή
Κοντά μου για να ρθει
Skouliki

Φεγγαρι εξομολόγε

      

Φεγγάρι στάσου εκεί
Μια ψυχή λίγο να δει
Πόσο λάμπεις από τη γη
Και ούζο ας μην έχει πιει

Να ανοίξει η καρδιά της
Να μου πει τα μυστικά της
Ξέρεις εγώ ποια δεν μπορώ
Άλλη να ερωτευτώ

Πέρασα πια στη ιστορία
Ο άνθρωπος χωρίς ουσία
Που δεν ένιωσε στιγμή
Κάποια να τον επιθυμεί

Και ποιο νόημα να κοιτάς
Στο φεγγάρι να μιλάς
Όταν τόσοι μοναχοί
Το έχουν όλοι ερωτευτεί

Φεγγαράκι κάνε κράτει
Και περίμενε στην άκρη
Κάποιο δάκρυ μου μην δεις
Δεν θέλω να με λυπηθείς

Skouliki

Ο σκαντζόχοιρος στο δρόμο

 

Αϋπνίες φεγγαριού

    

Δεν μπορώ να κοιμηθώ
Με φεγγάρι τόσο φωτεινό
Η καρδιά μου φτερουγίζει
Κάπου πέρα πεταρίζει

Νιώθω και μελαγχολία

Με γεμίζει αγωνία 
Μόνη αυτή τη λάμψη
Τη ψυχή μου έχει αρπάξει

Απόψε δεν θα κοιμηθώ
Ξύπνιος θα ονειρευτώ
Πώς σε έχω αγκαλιά
Έστω και για μια φορά

Το μυαλό μου πάει θα σπάσε
Με του φεγγαριού τη στάση
Σε κάποιο αλώνι με έχει βάλει
Απόψε για να με ξεκανει

Skouliki

Θα σκοτώσω το φεγγάρι

   

Θα σκοτώσω το φεγγαρι
τα μυαλά σου που εχει πάρει
Κι ας λένε του αλωνάρη
Είναι γεμάτο απο χάρη

Φερ το όπλο να χαρείς
Άλλο φεγγάρι να μην δεις
Και σε ξεμυαλισει πάλι
Άντε κάνε μου τη χάρη

Κι αν δεν πέσει το φεγγάρι
Δεν ματώσει στο χορτάρι
Τοτε το δικό μου αίμα
Στη γη να γίνει ρέμα ....

Θα σκοτώσω το φεγγαρι
Άλλο μην με συνεπαρει
Και με στείλει σε αγκαλιά
Που με πόνο με κερνά

Skouliki

Μαζεύουμε τη ρίγανη από τον κηπο

     

    

   

Η ρίγανη μας άνθισε και ωρίμασε πλέον οπότε κόβεται κλαδεύεται για την ακρίβεια το φυτό και τα ανθισμένα μέρη γίνονται ματσάκιαντα οποία τα κρεμάω σε σκιά για να ξεραθούν. Καλά πήγε και εφέτος αρκετά ματσακια για να μοιράσω σε γνωστούς φίλους και όχι μόνο....
Κάποιος μου είπε να κάνω εμπόριο με τόση ρίγανη που βγάζω αλλά βρε φίλε δεν αξίζει τον κόπο. Λίγη ρίγανη όλοι θέλουν να έχουν κι αν θέλουν εκτιμούν την χειρονομία μου.
Αν όχι να είναι απλά καλά και δεν πειράζει.

Σούρουπο κι ομως με λειώνει

  

Κάθε νύχτα όταν σουρουπώνει
Μια ελπίδα με πληγώνει
Να κοιτάζω όλο στο δρόμο
Για να σε δω έστω για λίγο μόνο

Όμως κάθε ελπίδα μου μένει
 μονάχη κι αργοπεθαίνει 

Ξέρω ποτέ δεν θα φανείς
Ποιον, εμένα θα σκεφτείς;

Κι αν σου έδωσα το στίγμα 

Ανταπόκριση καμια δεν είδα

Ξεχασμένος κι απο εσένα

Έμεινα στα περασμένα 

Κάθε σούρουπο μοναχός
Στέκω εκει σαν ενας  βράχος
Σκεφτικός να μαραζώνω
Πώς απέμεινα πια  μόνος
Και κανεις δεν με θυμάται
Μόνος παλι ποιος κοιμάται;

Και κοιτάζω όλο τον δρόμο
ελπίζω μα και μαραζώνω
Για να ρθεις στην ερημιά μου
Θρύψαλα παλι η καρδιά μου

Πώς το βράδυ να ξεφύγω

Από  τις σκέψεις έστω και λίγο;

Το κρεβάτι μοιαζει βουνό

Που μοναχός πρέπει να τ, ανέβω 

Skouliki

Το ποδήλατο μου άνθισε

 

Φτιάχνω κυκλοθερμικό φούρνο

Έναν απλό ξυλόφουρνο κυκλοθερμικό για εύκολα.λ και με λίγα ξύλα ψησίματα.
Αρχικά ένα βαρέλι διακοσίων λίτρων και έναν καζάνι ηλιακού θερμοσίφωνα εκατόν εξήντα λίτρων
Ανοίγουμε το βαρέλι το μεγάλο κατά την έννοια του ύψους και κάνουμε στο ένα καπάκι του άνοιγμα όσο ακριβώς είναι ο θερμοσίφωνας και συγκολάμε τον θερμοσίφωνα στο άνοιγμα αυτό.







Στερέωσα το θερμοσίφωνα με δύο σίδερα στο βαρέλι εσωτερικά


Κάναμε την δοκιμή να δούμε αν δουλεύει σωστά...


Ε τώρα μια βάση και πάνω σε αυτή τοποθέτησα απλά την σιδηροκατασκευη αφού επένδυσαν εξωτερικά με υαλοβάμβακα


Έχτισα γύρω από την κατασκευή και γέμισα το κενό ανάμεσα χτισίματος και υαλοβάμβακα άμμο.








Με μισο τελάρο κούτσουρα ψήνω ότι θέλω
Θέλει όμως προσοχή να μην ανάβεις πολύ φλόγα γιατί εύκολα ξεπερνά τους τριακόσιους βαθμούς και θα τα κάψει όλα τα φαγητά .





Καλά ψησίματα λοιπόν
Εγώ ήδη τον απολαμβανω και ταυτόχρονα μαθαίνω να τον λειτουργώ με ασφάλεια .
Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας


Skouliki

Που το πας;

       

Σου μιλώ δε μου μιλάς
Εισαι εκεί και με κοιτάς
Κάτι θέλεις να μου πεις
Δεν νοώ τη γλώσσα της σιωπής

Καλημέρα δε μου λες
Που να ξέρω πια τι θες
Μίλα μου να καταλάβω
Και τα μέτρα μου να λάβω

Σου μιλώ δεν απαντάς
Στη σιωπή σου με μετράς
Πόσο θες να με τρελάνεις
Με όλα αυτά που κάνεις

Πες μου έστω καλημέρα
Και ας είναι σαν μια σφαίρα
Που χτυπάει στη καρδιά
Δεν αντέχω τη σιωπή σου άλλο πια

Λάθος το έχεις πάρει
Της ζωής μας το τροπάριο
Όταν έχεις τις κλειστές
Τα νεύρα μου κάνεις κλωστές

Σου μιλω δεν μου μιλάς
Έτσι λες πως με αγαπάς;
Στον πολύ σου εγωισμό
Θύμα σου να είμαι εγώ;

Skouliki