Τρέμω στη θέα που θα δω
Σε εκείνο το πράσινο βουνό
Αύριο που η φωτιά θα σβήσει
Πώς θα το έχει καταντήσει
Δέντρο για ίσκιο δεν θα βρεις
Πέτρα άσπρη να καθίσεις
Όλα ένα κάρβουνο και στάχτη
Από τη μία έως την άλλη άκρη
Το μέλλον δυσοίωνα μας κοίτα
Κάτω από της στάχτης τη ματιά
Πόσο μας έχει για βιαστές
Στα φύσης τις τόσες ομορφιές
Βλέπω το αύριο μου με οργή
Με άδεια από πράσινο τη γη
Στις ράχες πάνω τις καμμένες
Οι ζωές μας καταδικασμένες
Με τι καρδιά τη Κυριακή
Βόλτες θα πάω πια εκει;
Μαύρες ψυχές οι καρβουνιές
Φαντάσματα από τις καψαλιές
Σκοτώνετε όλη τη ζωή
Βρε ανθρωπάκια τι ντροπή
Μέρα ποτέ να μην χαρείτε
Μεσα στις φλόγες να καείτε
Κλαίω λοιπόν από τη συμφορά
Που εφερε τόση μια φωτιά
Και οι πυροσβέστες δεν μπορούν
Με άδεια χέρια να επέμβουν...
Skouliki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σε ευχαριστώ που ήρθες να με επισκεφτείς, Μιας και ήρθες κανε τον κόπο και γράψε εδώ το σχόλιο σου!