Φωτιά καταστροφή

    

Τρέμω στη θέα που θα δω
Σε εκείνο το πράσινο βουνό
Αύριο που η φωτιά θα σβήσει
Πώς θα το έχει καταντήσει

Δέντρο για ίσκιο δεν θα βρεις
Πέτρα άσπρη να καθίσεις
Όλα ένα κάρβουνο και στάχτη
Από τη μία έως την άλλη άκρη

Το μέλλον δυσοίωνα μας κοίτα
Κάτω από της στάχτης τη ματιά
Πόσο μας έχει για βιαστές
Στα φύσης τις τόσες ομορφιές

Βλέπω το αύριο μου με οργή
Με άδεια από πράσινο τη γη
Στις ράχες πάνω τις καμμένες
Οι ζωές μας  καταδικασμένες

Με τι καρδιά τη Κυριακή
Βόλτες θα πάω πια εκει;
Μαύρες ψυχές οι καρβουνιές
Φαντάσματα από τις καψαλιές

Σκοτώνετε όλη τη ζωή
Βρε ανθρωπάκια τι ντροπή
Μέρα ποτέ να μην χαρείτε
Μεσα στις φλόγες να καείτε

Κλαίω λοιπόν από τη συμφορά
Που εφερε τόση μια φωτιά
Και οι πυροσβέστες δεν μπορούν
Με άδεια χέρια να επέμβουν...

Skouliki

Ο τρύγος κορινθιακής σταφίδας

Αύγουστος στη Ζάκυνθο
Πάντα έχω συνδιάσει τον Αύγουστο με τα αλώνια γεμάτα σταφίδα και το μεθυστικό άρωμα της...
Πλέον λίγα αλώνια θα βρεις ....
Ο τουρισμός βλέπεις αλλά και η απαξίωση από τους κυβερνώντες στον αγροτικό τομέα απομάκρυναν τον αγρότη από ασύμφωρες καλλιέργειες όπως έκαναν τον άλλοτε μαύρο χρυσό την σταφίδα.....

Τι να πω εγώ για αυτή;

  

Θέλω για σένα κάπως να μιλήσω
χωρίς να δεις που θα ριγήσω
Άνθρωποι σπάνιοι σαν κι εσένα
πάνω από όλα μου τα δεδομένα

Πάντα με λόγια καλοσύνης
Αλλά και πράξεις ελεημοσύνης
Χωρίς μια σκέψη θα προσφέρεις
Τα πάντα σου κι ας υποφέρεις

Με ένα χαμόγελο γλυκό
Φροντίζεις για όλων το καλο
Από ένα γατάκι ορφανό
Μέχρι τον ξένο νηστικό....

Όμως μου κρύβει μυστικά

Πίσω από χαμόγελα πλατιά

Κάτι από τον πόνο της να πει

Πόσο η ζωή την αδικεί

Μέσα σου παράπονα φωτιά

Γιατί σε κυνηγά η αναποδιά

Γιατί θεέ τόσο την κυνηγάς;

αμαρτίες ποιανού τάχα χρωστάς

Και αν υπάρχει κάτι εκεί ψηλά
Κάποιος Θεός να μας κοίτα
Ας δώσει σε σένα μια αγκαλιά
Να σου γλυκάνει τη καρδιά

Πώς να μιλήσω εγώ για αυτη
Τόσο μικρός για ρόλο κριτή
Λίγα λόγια από μένα θαυμασμού
Την προσοχή να έχει θεού.

Skouliki