Με βρήκαν πάλι τα χαράματα
Χωρίς όμως δάκρυα και κλάματα
Γιατί είχα εσένα στο μυαλό
Πόσο μου λείπεις τόσο καιρό
Ύπνος πως να ρθει να με βρει
σα φάντασμα μου ρθες τώρα εκεί
Και τρυγιριζεις στα σκοτάδια
Μα η αγκαλιά μου μένει άδεια
Πάλι ξενύχτης πονεμένος
Πες πως είμαι ένας μεθυσμένος
Όμως δεν είμαι λιώμα από κρασί
Αλλά από τη φαντασία μου τη τρελή
Κάνε μου μια χάρη κοπελιά
Σαν έρθεις πάλι στη νυχτιά
Ακόμα και φάντασμα είσαι γλυκιά
Για αυτό δώσε μου μια γλυκιά αγκαλιά
Skouliki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σε ευχαριστώ που ήρθες να με επισκεφτείς, Μιας και ήρθες κανε τον κόπο και γράψε εδώ το σχόλιο σου!