ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ! απο την Άννα Μπιθικώτση

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ !
κείμενο - αφήγηση: Αννα Μπιθικώτση
Ζούμε στα στοιβαγμένα «πρέπει» μας με το τραγούδι των συμβιβασμών. Νότες οι ίσκιοι της βολής μας. Λαχανιάζοντας ανεβαίνουμε την ανηφόρα των υποχρεώσεων μας με ένα τριαντάφυλλο στα δάκτυλα που ματώνονται από τα αγκάθια του.
Κι όσοι από μας αγαπήσαμε βαθειά , τι μπορεί να σημαίνει ότι αντέχουμε με το να μην έχουμε αυτό που θα θέλαμε να έχουμε;
Η αγάπη είναι ανάγκη για επιβεβαίωση , είναι δύναμη, είναι ο αλύτρωτος έφηβος που μέσα μας κρύβουμε. Είναι η συλλογή των πιο όμορφων λέξεων. Είναι οι αποχρώσεις των αγριολούλουδων. Είναι μια λευτεριά με περισσότερο νόημα!
Κι όμως έρχονται φορές που όταν η αγάπη ζητά το δόσιμο, τότε εμείς αλλοτριώνουμε το ρήμα «θέλω»..
Μήπως γιατί δεν αντέχουμε σε τόση ομορφιά; Μήπως γιατί δεν αντέχουμε να δούμε το φως της, να ακούσουμε το κάλεσμά της;
Η αγάπη έχει είσοδο ελεύθερη σε όλα τα θεάματα της ζωής, περιστρέφεται γύρω μας, είναι η ατομική μας φωτιά που ζεσταίνει τις παγωμένες αισθήσεις μας.
Η αγάπη εμπνέει ποιητές, μουσουργούς, ζωγράφους, γλύπτες …Την είδα κι εγώ , με λυμένα τα μαλλιά, στους δρόμους της καρδιάς τούτου του κόσμου, ξυπόλυτη να σεργιανά. Έπαιζε βιολί… Την άκουσα ενώ διάβαζα ποιήματα αγάπης στο ξύλινο καναπέ του κήπου μου με τις ανθισμένες ροζ τριανταφυλλιές.
Με πλησίασε αθόρυβα … Την κοίταξα έκπληκτη ολόισα στα μάτια..Τί όμορφη που ήταν! Οι χτύποι της καρδιάς μου υψώθηκαν και ακούμπησαν τις πρώτες δοξαριές των αχτίνων του ήλιου που μόλις είχε ανατείλει. Η ακατοίκητη ψυχή μου γέμισε χρώματα και αρώματα. Όλα με μιας πήραν άλλο νόημα εντός μου!Αναρωτήθηκα , μήπως φταίει η μελωδία που με μάγεψε ή τα κρυστάλλινα μάτια της που μέσα τους καθρεφτιζότανε όλος ο κόσμος;Μια άφθαστη γλυκύτητα μ΄ έντυσε γαλήνη και χαμόγελα.
Την ακολούθησα χωρίς να την ρωτήσω που με πάει και παραξενεύτηκα που η λογική δεν δε με ακολούθησε σε τούτο το πρωτόγνωρο ταξίδι.Ανακάλυψα ξάφνου ότι το πιο μακρύ ταξίδι βρίσκεται μέσα στη καρδιά μας, κάτω από τα πόδια μας...Στη διαδρομή μας , με έμαθε να τιμώ το χέρι που μου άπλωνε. Μου έδειξε πώς να ανεβαίνω τη σκοτεινή σκάλα που οδηγεί στο φως , πώς να ξαπλώνω πάνω στο στήθος της άνοιξης, πώς να σχεδιάζω όνειρα κόντρα στον άνεμο, πώς να λούζω τον έρωτα στο ποτάμι των φιλιών, πώς να δίνω τη μορφή της στα ποιήματα μου, πώς να βάζω στο αίμα μου φωτιά…
Αχ! Έρωτα, αχ! Αγάπη μεγάλη Κυριακή της ζωής, καθυστέρησες ναρθείς και σε φοβάμαι. Συνήθισα κι εγώ να αλλοτριώνω βιαστικά και βασανιστικά το ρήμα «ΘΕΛΩ» ..
Απέραντη αγάπη, πουλί χαμένο των καιρών μας μήπως είσαι το φωτοστέφανο ενός Αγίου, ή το όνειρο που ήθελα να ζήσω;
Τρέχει σαν τόπι ο ήλιος στον ουράνιο θόλο του …Ακούει τη μουσική από το βιολί της αγάπης και τη κοιτάει που χορεύει.
Κι εγώ κοιτώ σαστισμένη τα τριαντάφυλλα του κήπου μου στο δικο τους χορό.. Χορεύουν ίσως γιατί μόνο αυτά δεν ξέρουν από συμβιβασμούς, πρέπει και μη..
Τώρα ξέρω το γιατί… Τα άνθη ξέρουν καλά να κλείνουν το ρήμα «ΘΕΛΩ» και ας μη έμαθαν ποτέ τους γράμματα…
Μα εγώ θα τολμήσω σήμερα να συλλαβίσω τα έξι ιερά γράμματα της ... Σ ΄ Α Γ Α Π Ω!


Σχόλιο απο Skouliki: ευχαριστώ θερμά την καλή μου φίλη Αννα για την τιμή που μου κάνει επιτρέποντας μου να δημοσιεύω εδώ μερικά από τα έργα της...

ΑΝΝΑ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗ ΠΟΙΗΤΡΙΑ- ΠΕΖΟΓΡΑΦΟΣ- ΧΡΟΝΙΚΟΓΡΑΦΟΣ ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΑΞΕΧΑΣΤΟΥ SER ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ...