Η ωραία σκέψη ενός παιδιού....

    

Μαμά, μπαμπά φέτος θα πάω να πω τα κάλαντα…
-Τι είναι αυτά που λες; Δεν έχεις ανάγκη να πας για τα κάλαντα…
Με μιας τα ματάκια του μικρού βούρκωσαν. Έσκυψε το κεφαλάκι του καταστεναχωρημένος. Πήγε στο δωμάτιο του να μην βλέπουν την στενοχώρια του. Οι γονείς κοιτάχτηκαν αμήχανα μεταξύ τους. Η μαμά με μιας έφυγε και πήγε κοντά στον μικρό... Τον πήρε στην αγκαλιά της και τον ρώτησε τρυφερά:
-Πες μου γιατί στεναχωρήθηκες τόσο πολύ? Τι σου λείπει?
-Μαμά το ξέρω πως εγώ δεν έχω ανάγκη να πω τα κάλαντα.. Κάποια άλλα παιδάκια όμως έχουν ΜΕΓΑΛΗ ανάγκη αυτές τις μέρες. . Ήθελα να μαζέψω όσα χρήματα μπορώ και να πάω κρυφά να τ’ αφήσω στην πόρτα του σπιτιού τους, χωρίς να με δουν και ντραπούν… Nα δουν πως δεν τα ξέχασε ο Αη Βασίλης και να χαμογελάσουν… Αυτό μόνο ήθελα μόνο μανούλα….!
ΥΓ :Αλήθεια εμείς αυτές τις μέρες τι σκέψεις για τους γύρω μας κάνουμε;