Από το 1993 είχα να πάω στον Περάγκαθο, ήταν τότε που πήγαμε τελευταία φορά πριν αφήσει για πάντα τον μάταιο τούτο κόσμο με τον πατέρα μου. Είχαμε πάει μαζί, όπως συνηθίζαμε να κάνουμε τα τελευταία χρόνια αμέσως μετά του αγίου. Κάτι με φόβιζε να επισκεφτώ το μέρος αυτό: Αναμνήσεις.....
Εφέτος όμως έσπασα τους φόβους μου και πήγα....(μαζί κόντεψα να σπάσω και το αυτοκίνητο)
Αλήθεια τόσα χρόνια κι έναν δρόμο της προκοπής δεν κάνανε, κόντεψα να σπάσω το ΙΧ....
Μαντρότοιχος περιφράξεις εξώπορτα. Όλα δείχνουν ότι το μοναστήρι φροντίζεται πλέον!...
Ένα ζευγάρι Ελλήνων απο την περιοχή έχει εγκατασταθεί εκεί ως επιστασία απο την εκκλησιά για την περιουσία της Μονής, και πιστέψτε με είναι πολύ μεγάλη.
Μπαίνοντας στο παλιό μοναστήρι, βλέπεις την σκιά μιας καλογριάς που μονάζει εκεί: Μια καλογριά εκ Ρουμανίας που φιλοξενεί μια φίλη της Ρουμάνα.... Φυσικά η σκιά αυτή μου απαγόρευσε φώτο μέσα από την εκκλησία.... ας οψετε όμως... Και μετά το ανάμα κεριού φρόντισε να διαφημίσει τα εικονίσματα και άλλες χειροτεχνίες που είχε προς πώληση, πλην όμως δεν είχε καν την εικόνα της Υπεράγαθου. Όταν ζήτησα επιμόνως μια εικόνα της μου είπε μα όλες οι Παναγίες είναι ίδιες.... κάθε συζήτηση σε σπαστά ελληνικά δεν είχε νόημα ......
Και από μέσα το μοναστήρι δείχνει την συντήρηση που έχει γίνει....
Η διαολόστερνα εξωτερικά ούτε που αναγνωρίζεται... και μου είπαν οτι ναι: στερεύει πλέον τα καλοκαίρια σε αντίθεση με την υπόσχεση του σατανά όταν την έφτιαχνε στον καλόγερο να μην στερεύει πότε! (Πάτα εδώ για μια εξιστόρηση της κατασκευής της)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σε ευχαριστώ που ήρθες να με επισκεφτείς, Μιας και ήρθες κανε τον κόπο και γράψε εδώ το σχόλιο σου!