Η ΟΜΙΧΛΗ: ένα αριστούργημα του Μάριου Ζαμπίκου (Μαράκος)

                

Εκείνη η αργοκίνητη κουκίδα στο ραντάρ ,δεν ανησύχησε στην αρχή τους υπευθύνους του Ισραηλινού ναυτικού, παρα μόνο όταν άλλαξε πορεία και άρχισε να κινείται με κατεύθυνση προς την Γάζα.
«Πάλι θα μας βάλουνε σε δουλειά οι ηλίθιοι ακτιβιστές» μονολόγησε ο καπετάνιος της κανονιοφόρου «Ααρών», καθώς ανόρεκτα έδινε την εντολή να σπεύσει κάποια τορπιλάκατος προς τα εκεί , για να τους «πείσει» να σταματήσουν την πορεία τους.
Στη συνέχεια ενημέρωσε το αρχηγείο ναυτικού, καθησυχάζοντας τους, πως επρόκειτο για κάποιο βραδυκίνητο πλεούμενο, εύκολος στόχος για τα δικά τους πολεμικά μέσα .
Όμως φωνές πανικού από τον ασύρματο, τον υποχρέωσαν να θέσει την κανονιοφόρο σε κατάσταση κόκκινου συναγερμού.
«Εξαφανίστηκε μέσα σε μια ομίχλη μπροστά στα μάτια μας… το ραντάρ μας δεν δείχνει το παραμικρό… οι ναύτες έχουνε πανικοβληθεί....αναμένω εντολές άμεσης απομάκρυνσης».
Δεν του είχε παρουσιαστεί κάτι παρόμοιο στην καριέρα του και έτσι μεταβίβασε μαγνητοφωνημένο το μήνυμα της τορπιλακάτου απ ευθείας στο υπουργείο εθνικής άμυνας.
«Θα αναλάβουνε τα ελικόπτερα, όπως και με τους ακτιβιστές Τούρκους, μην ανησυχείς» τον διαβεβαίωσαν οι άνωθεν, δίνοντας εντολή στην τορπιλάκατο, να παρακολουθεί από απόσταση ασφαλείας το αργοκίνητο πλοίο...
Στη συνέχεια ανέλαβαν τα ελικόπτερα να «συνετίσουν¨» τους άφρονες.
«Πλησιάζουμε στόχο, το βλέπουμε καθαρά», ακούστηκε απ τον ασύρματο του πρώτου ελικόπτερου που το προσέγγισε .
Πράγματι το φορτωμένο με κομάντος ελικόπτερο του Ισραηλινού ναυτικού στάθηκε ακριβώς πάνω από το θρασύτατο «εισβολέα», αναβοσβήνοντας τα φώτα του, ώστε να προσελκύσει την προσοχή κάποιου που θα βρισκόταν στο κατάστρωμα.
«Περιγράψτε το, με κάθε λεπτομέρεια!» διέταξε ο καπετάνιος της κανονιοφόρου...
Όμως δεν υπήρχε κανένας εκεί απάνω παρα μόνο απομεινάρια από σίδερα που κάποτε στήριζαν ξύλινους πάγκους. «Κατεβαίνουμε στη γέφυρα…» ...ακούστηκε απ τον ασύρματο του ελικόπτερου.
Επακολούθησε ησυχία, μέχρι που λυγμοί στον ασύρματο, πάγωσαν τους πάντες..
«Πάρτε μας από δώ… δεν υπάρχει ούτε καν τιμονιέρα..… όλα είναι σκουριασμένα και σκεπασμένα απο στρείδια… Θεέ μου ,διαλύεται το πάτωμα κάτω από το βάρος μας….»
Αυτά ήταν και τα τελευταία λόγια που ακούστηκαν, ενώ στη συνέχεια νέκρωσαν τα πάντα καθώς η ομίχλη σκέπαζε ξανά το πλοίο.

«Πρόσω ολοταχώς» διέταξε γεμάτος οργή ο καπετάνιος της κανονιοφόρου, βλέποντας την ομίχλη να κινείται προς το λιμάνι της Γάζας με απίστευτα μεγάλη ταχύτητα.
«Θα τους δώσουμε ένα μάθημα τέτοιο, που δεν θ αμφισβητήσουν ξανά τα χωρικά μας ύδατα» ,είπε δίνοντας εντολή στο πλήρωμα των πυροβόλων να ρίξει δυο προειδοποιητικέ βολές. Όμως τα πυροβόλα δεν υπάκουσαν και άρχισαν να στριφογυρίζουν σαν τρελά πάνω στις βάσεις τους.«μα τον Ιαχβέ, αυτό είναι πρωτοφανές!» είπε, διατάζοντας τα ελικόπτερα να το πλήξουν με ρουκέτες αέρος-εδάφους,αλλά και σ αυτά βραχυκύκλωσαν τα πάντα. Απελπισμένος, κάλεσε την τορπιλάκατο για να τον παραλάβει, ώστε από κοντά να ελέγξει την κατάσταση. Πράγματι, δεν άργησαν πολύ να βρεθούν σε μικρή απόσταση απ την προβλήτα της Γάζας. Η ομίχλη σιγά,σιγά απομακρύνθηκε και το καράβι φάνηκε καθαρά να έχει δέσει ,ενώ πλήθος κόσμου είχε συγκεντρωθεί να το προυπαντήσει... Γυναίκες, παιδιά, ακόμα και γέροντες αποβιβάστηκαν,κουβαλώντας ο καθένας τους από ένα μικρό ή μεγάλο ξύλινο κιβώτιο.Εστίασε τα κιάλια του σ εκείνα τα κιβώτια, υποχρεώνοντας και τον κυβερνήτη της τορπιλακάτου να κάνει το ίδιο.«Είναι κιβώτια του ερυθρού σταυρού, μάλλον φάρμακα για τους Παλαιστίνιους,όμως χωρίς την άδεια μας? απαράδεκτο!» Κατόπιν έδωσε διαταγή μέσα από τον ασύρματο ,να προσεγγίσει η κανονιοφόρος του και να κλείσει την έξοδο του λιμανιού ,ώστε να εγκλωβίσει εκείνο το πλοίο και να συλλάβει τους παραβάτες.

Πράγματι η κανονιοφόρος πήρε θέση κάθετα προς την είσοδο του λιμανιού, αναμένοντας την έξοδο του απ το λιμάνι. Ξαφνικά οργισμένες φωνές ακούστηκαν απ τον ασύρματο!.. «καταραμένοι,ανοίξτε μας δρόμο, τελειώνει ο χρόνος μας..»
Τα λόγια αυτά τον παραξένεψαν και έστρεψε ξανά τα κιάλια προς την προβλήτα.Τότε με τρόμο πρόσεξε τα ρούχα μικρών και μεγάλων. Ήταν ιδία μ εκείνα που φορούσαν οι έγκλειστοι συμπατριώτες του στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί.
Άρχισε να ξημερώνει και στο λιμάνι επικρατούσε ησυχία, καθώς όλα τα κιβώτια είχαν μεταφορτωθεί σε κάθε είδους οχήματα και με αλαλαγμούς τα πλήθη τα συνόδευαν στο κέντρο της πόλης. Ξαφνικά το πλοίο, άρχισε να ξεμυτίζει απ το λιμάνι με πορεία κατα πάνω τους. Πλησίαζε επικίνδυνα χωρίς ν ανακόψει ταχύτητα, ενώ ,δεκάδες μορφές ξεπρόβαλαν στην πλώρη και ένα μακρόσυρτο μοιρολόι σαν ανέμου βογγητό στοίχειωσε τις ψυχές.
Το μόνο που πρόλαβαν να δουν, ήτανε οι άδειες κόχες στην θέση των ματιών τους, καθώς η ομίχλη σκέπασε ξανά το πλοίο.
Κάποιοι παλιοί θυμούνται πως σ εκείνα τα νερά πριν πάρα πολλά χρόνια ,είχε βυθιστεί αύτανδρο,ένα πλοίο του ερυθρού σταυρού, που μετέφερε φάρμακα αλλά και επιζήσαντες Εβραίους από στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί.

Μαράκος
Μάριος Ζαμπίκος
(Μαράκος)

Ευχαριστώ τον Δάσκαλο και φίλο Μάριο Ζαμπίκο (Μαράκος) για την άδεια που μου έδωσε να αναδημοσιεύσω μερικά έργα του...