Αν σε μισήσουν: αγάπησέ τους, Αν σε πληγώσουν: λάτρεψέ τους, Αν σε πικράνουν: συγχώρεσέ τους... Μην ξεχνάς: ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ!

Πέμπτη 31 Αυγούστου 2017

Να μην με ψάξετε εδώ!

   
Να μην με ψάξετε εδώ!

Να μην με ψάξετε εδώ
δεν έχω χαθεί μα τον θεό
Είμαι καλά, Δεν σε αγαπώ
αφήστε με στο ψέμα μου να ζω

Τι να μου πεις τώρα που κι εσύ
γκρέμισες την υπόλοιπη μου τη ζωή
και τι να του κάνεις του τρελού
βάλτου εσύ αν μπορείς νου!

Να μην με ψάχνεις γενικά
δεν έχω πάρει τα βουνά
είπα για λίγο να κρυφτώ
μήπως και τον εαυτό μου βρω....

Για να αντέξω τον σταυρό
που μέσα μου τον κουβαλώ...
Μα θα ρθω πάλι να σας βρω
σαν σκέψη να σας θρονιαστώ

Αν αυτό σου ακούγεται απειλή
μην με διαγράφεις από την ζωή
γιατί θα μαι και έτσι πάλι εκεί
να σου θυμίζω όσα σου έχω πει!

Να μην με ψάξετε εδώ
δεν δυναμαι να σας μιλω
Είμαι καλά, Δεν σε αγαπώ
αφήστε, θα με βρω εγώ!
Skouliki

46ο Φεστιβάλ Βιβλίου στο Ζάππειο!!!!


Ώρες λειτουργίας:
Δευτέρα-Πέμπτη: 18:00 – 22:30
Παρασκευή & Σαββάτο: 18:00 – 23:00
Κυριακή: 10:30 – 15:00 & 18:00-22:30

 Το 46ο Φεστιβάλ Βιβλίου διοργανώνει ο Σύνδεσμος Εκδοτών Βιβλίου (Σ.ΕΚ.Β.) σε συνεργασία με την Ελληνική Εθνική Επιτροπή της UNICEF, την ΕΡΤ, το Εθνικό Θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και το Θέατρο Τέχνης Κάρολου Κουν.

  Το κεντρικό αφιέρωμα της φετινής διοργάνωσης είναι «Βιβλίο-Θέατρο-Κινηματογράφος». Το βιβλίο χρωστάει ένα μεγάλο κεφάλαιο στη σκηνή και την οθόνη, που έδωσαν την αφορμή να αναπτυχθεί μια πλούσια βιβλιογραφία γύρω από τις δύο αυτές τέχνες.

 Σας περιμένουμε όλους στο 46ο Φεστιβάλ Βιβλίου στο Ζάππειο, στη μεγάλη Γιορτή του Βιβλίου καθημερινά από την 01 έως τις 17 Σεπτεμβρίου 2017!

Τετάρτη 30 Αυγούστου 2017

Πάψε επιτέλους...


Πάψε επιτέλους...

Πάψε επιτέλους να αγαπάς
στα σύννεφα άλλο να μην πετάς
εσύ δεν είσαι για πολλά
κάνεις πότε δεν σε αγάπα

Δείξε στην τρελά σου χαρά
άσε τον άλλο, πότε του δεν πονά
μάθε επιτελούς στην ζωή
ότι δεν ησουνα ποτέ εκεί

Στα σύννεφα σου τα μαβιά
δε σε ακολούθησε καμιά
πάψε επιτελούς να αγαπάς
από εκεί πόνο μόνο τρυγάς

Δεν είσαι πλασμένος νικητής
είσαι ο χαμένος της ζωής
πάψε επιτελούς αν ζητάς
ψήγματα αγάπης και χαράς

Μα να το ξέρεις εξαρχής
κουρέλι θα μείνεις της ζωής
σταμάτα να την προκαλείς
την ευτυχία που δεν θα βρεις
δεν ειναι στα μέτρα σου αυτή
μα σου έχει γίνει φυλακή
που άδικα μέσα έχεις κλειστεί
tη μοναξιά παρέα εχεις εκεί

Δεν σε ακολούθησε καμιά
στα σύννεφα σου τα μαβιά
πάψε επιτελούς να αγαπάς
να ξέρεις πάλι θα πονάς
από τη στέρηση σου αυτή
να αγαπηθείς μες την ζωή
μα ένα σύννεφο και μόνο
θα σε φορτώνει πάντα πόνο...
Skouliki

Μην ερωτευτείς άνθρωπο σαν εμένα: απο την Φρόσω Μαγκαφοπούλου


Μην ερωτευτείς άνθρωπο σαν εμένα

Μην ερωτευτείς ποτέ άνθρωπο που γράφει, ζωγραφίζει ή δε βλέπει τηλεόραση. Μην ερωτευτείς κάποιον που λέει λιγότερα απ’ όσα ξέρει και καταλαβαίνει περισσότερα απ’ όσα δείχνει. Οι άνθρωποι αυτοί μπερδεύουν. Μείνε μακριά απ’ αυτούς που αγαπάνε παράξενα πράγματα όπως η μυρωδιά των βιβλίων. Που τους τραβάει σαν μαγνήτης το διαφορετικό. Που ψυχαναγκαστικά διαχωρίζουν τους όρους «μοναχικότητα» και «μοναξιά». Μην πλησιάζεις ανθρώπους άναρχους που αντί να έχουν συγκεκριμένο Θεό άγονται και φέρονται με βάση τη δύναμη της αγάπης. Ανθρώπους που ψηφίζουν χωρίς να αυταπατώνται ή να στρατεύονται όπως τους έμαθε η μαμά κι ο μπαμπάς.
Μείνε μακριά, δεν αξίζει ο κόπος. Ερωτεύσου καλύτερα άτομα που ξέρουν να βάζουν τις ζωές τους σε κουτάκια, που γουστάρουν η μόστρα τους να είναι πιο φασαριόζα από την ουσία τους. Που συμπεριφέρονται πάντα σωστά ακόμα κι όταν δεν το εννοούν. Ερωτεύσου ανθρώπους που είναι πάντα συγκεντρωμένοι, που δεν αμφιβάλλουν, που δε σε ζαλίζουν με ολονύχτιες συζητήσεις. Που λένε εύκολα ναι χωρίς να ρωτάνε γιατί. Μείνε κοντά σ’ εκείνους που οι έξοδοι μαζί τους θα είναι μόνο αλκοόλ και γαρύφαλλα. Χωρίς βαρετές εναλλακτικές όπως συναυλίες και νυχτερινές βουτιές σε κοντινές παραλίες.
Μην ερωτεύεσαι ανθρώπους απαιτητικούς γιατί αν τύχει και τους αγαπήσεις η καρδιά σου δε θ’ αντέξει την κούραση. Οι άνθρωποι που σκέφτονται είναι δύσκολοι κι εξαντλητικοί. Επηρεάζονται διαρκώς από νέες ιδέες, αλλάζουν απόψεις, συγκινούνται με πράγματα που δεν προσέχει η πλειοψηφία. Ονειρεύονται κι αιθεροβατούν εν γνώσει τους. Έχουν άποψη, θα σου πάνε κόντρα, θα σου τρίψουν στη μούρη πράγματα που δε θέλεις ν’ ακούσεις. Θα σε στριμώξουν επειδή ζουν για την ένταση και οι συζητήσεις μαζί τους σπάνια θα σ’ αφήσουν όπως σε βρήκαν.
Μείνε μακριά από ανθρώπους σαν αυτούς. Είναι καμένα χαρτιά. Μιλάνε πολύ, παθιάζονται για μικροπράγματα όπως ο έρωτας, ταλαιπωρούν και ζητούν αποδείξεις για τα πάντα. Είναι κουραστικοί, θέλουν εναλλαγές, θέλουν γκάζια. Είναι δύσπιστοι μπροστά στις εύκολες νίκες. Μείνε μακριά από αυτούς τους τρελούς με τις παλιομοδίτικες καρδιές που πιστεύουν σε χαζομάρες όπως το «μαζί» και το «για πάντα». Δεν θ’ αντέξεις την επιμονή με την οποία θ’ απαιτούν την προσοχή και την αφοσίωσή σου. Το πόσο θ’ αποζητούν την αγάπη σου όταν με την ίδια ευκολία θα ορκίζονται πως μπορούν να ζήσουν και χωρίς αυτήν. Είναι παρανοϊκοί, θα σε τρελάνουν. Δεν αξίζουν τον κόπο σου.
Μην πλησιάζεις ανθρώπους σαν κι αυτούς αν δε διατίθεσαι να χάσεις τη βολή σου. Δε χρειάζεται να κουράζεσαι άδικα. Αυτοί πιστεύουν στη μαγεία, στο άπιαστο και ζητάνε πολλά που δυστυχώς δεν είναι απτά, μα «αγοράζονται» με προσπάθεια και ψυχή. Έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους κι ένα εγώ γιγάντιο όσο η καρδιά τους. Απολαμβάνουν τα κομπλιμέντα ανερυθρίαστα και λένε ευθαρσώς «ευχαριστώ» αντί να προσποιούνται πως κοκκινίζουν με ταπεινοφροσύνη μπροστά στην υπερβολή. Δεν έχουν ανάγκη από δήθεν μετριοπάθειες, άλλωστε μέσα από τις καταστροφές έμαθαν πως για να αγαπήσεις έναν άλλον άνθρωπο πρέπει πρώτα να αγαπάς τον εαυτό σου. Και δεν ξέρεις πόσο ίδρωσαν γι’ αυτό. Δε θα σου κάνουν τη χάρη, λοιπόν, να κατεβάσουν το κεφάλι.
Μείνε μακριά από ανθρώπους σαν αυτούς, γιατί μαζί τους θα γνωρίσεις έναν άλλο κόσμο γεμάτο μέρη που δεν πηγαίνουν πολλοί. Θα σε σύρουν σε ακαταλαβίστικα μουσεία και υπόγεια σκονισμένα βιβλιοπωλεία που θα βαριέσαι φριχτά, θα πονέσουν τα πόδια σου από το ατέλειωτο περπάτημα. Θα χαίρονται με καραγκιοζιλίκια όπως κινηματογραφικά φιλιά στη μέση του δρόμου και θα σε κρατάνε αγκαλιά όλο το βράδυ χωρίς να τους νοιάζει αν βολεύεσαι ή όχι. Θα σε προσέχουν και θα νοιάζονται αν έφτασες σπίτι, αν είχες δύσκολη μέρα, αν κοιμήθηκες καλά, επειδή άνθρωποι σαν αυτούς είναι απροσάρμοστοι και δεν ξέρουν να λένε αλλιώς σ’ αγαπώ. Ή απλά θεωρούν πως αυτές οι δυο λέξεις έχουν χάσει πια το νόημά τους απ’ την ακατάσχετη πολυχρησία.
Δίπλα τους θα ξεχάσεις τι θα πει βαρεμάρα κι αυτό είναι όσο εξοντωτικό ακούγεται. Θ’ αγαπήσουν σ’ εσένα αυτά που οι άλλοι μισούν. Δε θα μπορείς ποτέ να προβλέψεις τις αντιδράσεις τους, θα θεωρούν αυτονόητο πως αξίζουν να τους σέβεσαι ακόμα και τις στιγμές που δεν είναι τριγύρω. Δε θα σ’ αγαπήσουν επειδή σ’ έχουν ανάγκη, αυτοί δεν έχουν ανάγκη κανέναν. Θα σ’ αγαπήσουν γιατί σε διάλεξαν ανάμεσα σε τόσους. Κι αυτή να ξέρεις είναι η χειρότερη αγάπη όλων, αγάπη καταδικαστική. Έτσι που δε θα μπορέσεις να ξαναζήσεις με κανέναν άλλον άνθρωπο χωρίς να μυρίζεις το άρωμά τους στον αέρα.
Τέτοιος άνθρωπος είμαι κι εγώ. Γι’ αυτό σου λέω, μην πέσεις στην παγίδα γιατί μετά δεν έχει επιστροφή. Μετά δε γίνεται οι ταινίες να μην έχουν διπλό νόημα, τα πράγματα να έχουν μόνο μια πλευρά, να ξαναζήσεις πιστεύοντας πως μόνο ένα κι ένα κάνει δύο. Μη μ’ αγαπήσεις γιατί τα κουσούρια μου είναι πολλά και μεταδοτικά. Θα σου δυσκολέψουν τη ζωή κι εσύ δεν έχεις χρόνο για χάσιμο, όπως όλοι άλλωστε. Μη μου δίνεις θάρρος να συνεχίσω τους παραλογισμούς μου γιατί μπορεί να σ’ αγαπήσω και δεν έχω ούτε εγώ χρόνο για δράματα με λιγόψυχους αντιπάλους.
Όπως σου τα λέω, λοιπόν. Μείνε μακριά μου όσο είναι νωρίς, γιατί αν αγαπήσεις άνθρωπο πολύχρωμο, θα δεις πως δύσκολα επιστρέφεις σ’ έναν κόσμο που είναι καταδικασμένος να είναι ασπρόμαυρος.

 Φρόσω Μαγκαφοπούλου

Τρίτη 29 Αυγούστου 2017

Αγάπη είναι αυτή


Αγάπη  είναι αυτή....

Τι σου φταίει μην μου πεις
μόνη στα χείλη  σαν δαγκωθείς
μέσα σου μην κρύβεις λέξεις
συναισθήματα μην μπλέξεις

Είναι η αγάπη πολύ ιερή
μα όταν πόνο σου προκαλεί
ας την να πάει στην ευχή
άλλη αγάπη θα σου βρεθεί

Όχι δεν είναι υπεκφυγή
το: θέλω να σαι καλά εσύ
μπορώ τα πάντα να ανεχτώ
μόνο το καλό σου αναζητώ

Ξέρεις με πόνεσε πολύ
και μόνο η φράση σου αυτή:
Θέλω αλήθεια να εξαφανιστώ
από το μπερδεμένο μου μυαλό!

Κοιτώ ψηλά στον ουρανό
και λέω θεέ μου τι είναι αυτό
που κάνει πάντα να αιμορραγεί
από την τόση αγάπη μια ψυχή...

Skouliki

Ὁ βιολιστής: από τον Γεώργιο Δροσίνη


Τὸ διήγημα «Ὁ βιολιστής» δημοσιεύτηκε στὸ ἑβδομαδιαῖο περιοδικὸ «Τύπος» καὶ ἐντοπίστηκε στὸ ἀρχεῖο τοῦ δημοσιογράφου καὶ συγγραφέα Μιχ. Χανούση.
Ἦταν ἕνας βιολιστὴς μὲ παρδαλὰ ροῦχα καὶ μὲ ὑψηλὸ σκοῦφο. Στὸ λαιμό του κρατοῦσε σφιγμένο τὸ βιολί του καὶ μὲ τ᾿ ἄλλο χέρι τὸ δοξάρι. Κουρδιζόταν κι ἔπαιζε σὰν ἀληθινὸς βιολιστής.
Κι ὅμως δὲν ἦταν ἀληθινός. Ἦταν ἀπὸ ξύλο. Ἀπὸ ἕνα πολὺ σπάνιο ὅμως ξύλο: τὸ ξύλο τῆς Ἀγάπης. Τί εἶναι αὐτὸ τὸ ξύλο κι ἀπὸ τί δένδρο κόβεται δὲν ξέρω. Ξέρω μόνο πὼς κάθε τί τὸ καμωμένο ἀπὸ τέτοιο ξύλο μπορεῖ ν᾿ ἀγαπήση σὰν ζωντανὸς ἄνθρωπος.
Ὁ βιολιστὴς ἅμα ἦρθε στὸν κόσμο ἐτυλίχθηκε μέσα σὲ χαρτί, ἐκλείσθηκε σὲ χονδρὸ κουτὶ κι ἐστάλη σ᾿ ἕνα ἐμπορικὸ γιὰ νὰ πουληθῆ σὰν νὰ ἦταν σκλάβος ὁ κακόμοιρος.
Ὁ ἔμπορος τὸν ἔβαλε στὴν βιτρίνα. Ἐκεῖ τὸν ἔβλεπαν οἱ διαβάτες καὶ ἔβλεπε κι αὐτός, χωρὶς νὰ καταλαβαίνουν ἐκεῖνοι ὅτι ἦταν κρυμμένη ζωὴ στὸ ἄψυχο ξύλο. Ὁ ἔμπορος κάποτε τὸν ἐκούρδιζε καὶ τότε πιὰ μαζευόταν κόσμος πολύς, πρὸ πάντων παιδιά, κι ἄκουαν μὲ θαυμασμὸ τὴ γλυκειὰ φωνὴ τοῦ βιολιοῦ του. Κι αὐτὴ ἡ φωνὴ εἶχε κάτι ξεχωριστό, κάτι ποὺ ἔφτανε ὡς τὴν καρδιά.
Ὅλο ἐνόμιζαν πὼς ὁ τεχνίτης εἶχε ἐπιτύχει τὴν μηχανή του. Δὲν ἤξεραν πὼς μέσα στὸ ἄψυχο ξύλο ἦταν κρυμμένη ζωή. Δὲν φαντάζονταν πὼς μόλις κουρδιζόταν ἡ μηχανὴ ὁ βιολιστὴς ἔπαιζε τὸ βιολί του μόνος μὲ τὴ δύναμη τῆς ἀγάπης ποὺ εἶχε μέσα του.
Ἀλλὰ δὲν ἔπαιζε γιὰ κείνους ποὺ μαζεύονταν κι ἔχασκαν ἔξω ἀπὸ τὴ βιτρίνα. Οὔτε τοὺς λογάριαζε οὔτε τὸν ἔμελλε. Ἔπαιζε μονάχα γιὰ τὴν ἀγάπη του. Κι ἡ ἀγάπη του ἦταν μία ὡραία κούκλα ὑψηλότερη ἀπὸ ὅλες τὶς ἄλλες, λυγερή, ξεχωριστὴ στὴ χάρη, μὲ κατακόκκινο φόρεμα στηλωμένη ἀντίκρυ του στὴν ἴδια βιτρίνα τοῦ ἐμπορικοῦ.
Ὁ βιολιστὴς αὐτὴν ἀντίκρυσε πρώτη ἅμα βγῆκε στὸ φῶς τῆς ἡμέρας ἀπὸ τὸ χονδρὸ κουτί του καὶ σ᾿ αὐτὴν ἐχάρισε ὅλη τὴν ἀγάπη ποὺ εἶχε μέσα του. Ἄλλος κόσμος δὲν ὑπῆρχε ἐκτὸς τῆς κούκλας. Ἐζοῦσε πιὰ γι᾿ αὐτήν. Ἀλλὰ κι ἐκείνη βέβαια τὸν ἀγαποῦσε. Ἂν δὲν τὸν ἀγαποῦσε, τότε γιατί δὲν ξεκολλοῦσε τὰ μάτια της ἀπὸ πάνω του, τὰ φωτερά της ἐκεῖνα μάτια ποὺ τὸν ἔκαιαν; Ἂν δὲν τὸν ἀγαποῦσε γιατί δὲν ἐγύριζε κἂν νὰ ἰδῆ ἕναν ξανθὸ ἀξιωματικὸ ποὺ ἐπάνω στὸ ξύλινο ἄλογό του καθισμένος εἶχε γυρισμένο τὸ κεφάλι πρὸς τὸ μέρος της ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ τὸν ἔβαλε ἐκεῖ ὁ ἔμπορος; Ἂν δὲν τὸν ἀγαποῦσε, γιατί χαμογελοῦσε ἀπὸ εὐχαρίστηση ὅταν ἔπαιζε τὸ βιολί του, σὰν νὰ καταλάβαινε πὼς μόνο γι᾿ αὐτὴν ἔπαιζε;
Τὸν ἀγαποῦσε, τὸν ἀγαποῦσε. Ὅλα αὐτὰ ἦσαν φανερὰ σημάδια. Ὁ βιολιστὴς ἕνα φόβο εἶχε μέσα στὴν εὐτυχία τῆς ἀγάπης του: μήπως τοὺς χωρίσουν. Πῶς ἦταν δυνατὸν νὰ ζήση χωρὶς αὐτή; Καὶ τί τὴν ἤθελε τὴ ζωή;
Μὰ ἡ τύχη ποὺ προστατεύει ὅλους τοὺς ἐρωτευμένους δὲν ἄφησε ἀπροστάτευτο καὶ τὸν ξύλινο βιολιστή. Μιὰ μέρα, ἐνῶ ἔπαιζε μὲ ὄρεξη τὸ βιολί του, ἐπερνοῦσαν ἀπ᾿ ἔξω ἕνας ἡλικιωμένος κύριος καὶ μία μεσόκοπη κυρία.
-Τί ὡραῖα ποὺ παίζει αὐτός!, εἶπε ὁ κύριος. Μοὔρχεται νὰ τὸν ἀγοράσω τοῦ ἀνεψιοῦ μου.
Τὴν ἴδια στιγμὴ ἡ κυρία ἐκύτταξε τὴν κούκλα.
- Καὶ τί ὡραία ποὺ εἶναι κι αὐτή! Θὰ τὴν πάρω κι ἐγὼ τῆς ἀνεψιᾶς μου.
Γιὰ μία στιγμή, ὁ βιολιστὴς ἐνόμισε πὼς θὰ χωριζόταν πιὰ ἀπὸ τὴν ἀγάπη του καὶ τουρχόταν νὰ σκάση ἀπὸ τὸ κακό του. Ἐνῶ ὅμως τὸν ἐτύλιγε ὁ ἔμπορος στὸ χαρτί, κατάλαβε ἀπὸ τὴν ὁμιλία τῆς κυρίας ὅτι ὁ ἀνεψιὸς καὶ ἡ ἀνεψιὰ ἦσαν ἀδέλφια καὶ ὅτι ὕστερα ἀπὸ λίγες μέρες θὰ βρισκόταν πάλι κοντὰ στὴν ἀγαπημένη του κούκλα.
Ἔκαμε ὑπομονή, μὰ καὶ οἱ δυὸ μέρες, ποὺ ἔμεινε φυλακισμένος μέσα σ᾿ ἕνα σκοτεινὸ ντουλάπι, τοῦ φάνηκαν χρόνοι ἀτέλειωτοι. Συλλογιζόταν τί θὰ γινόταν μόνη ἡ ἀγαπημένη του, πὼς θὰ τὸν ἀναζητοῦσε, πὼς θὰ νόμιζε ὅτι δὲν θὰ τὸν ξανάβλεπε πιὰ καὶ θὰ σπαραζόταν ἀπὸ ἀπελπισία.
Κι ὁ καϋμένος ὁ βιολιστὴς ἐδάκρυζε τόσο πολὺ καὶ τόσο συχνά, ὥστε ὅταν τὸν ἐξετύλιξαν ἀπὸ τὸ χαρτὶ τὴν Πρωτοχρονιὰ ἀπὸ τὰ δάκρυα εἶχαν ξεβάψει τὰ μάτια του.
Βρέθηκε μέσα σὲ μιὰ σάλα φωτισμένη καὶ γεμάτη κόσμο. Τί τὸν ἔμελλε γιὰ τὸν κόσμο; Αὐτὸς ἐκύτταζε μόνο νὰ ἰδῆ ποὺ εἶνε ἡ ἀγάπη του. Κι ὅταν τὸν ἐκούρδισαν, ἔπαιξε μ᾿ ὅλη του τὴ δύναμη γιὰ νὰ τὸν ἀκούσῃ αὐτὴ καὶ νὰ χαρῇ. Τοῦ κάκου ὅμως, τοῦ κάκου! Ἡ ὥρα περνοῦσε κι ἐκείνη δὲν φαινόταν πουθενά. Ἦσαν ἄλλες κοῦκλες ἐκεῖ καθισμένες γύρω στὶς μεγάλες πολυθρόνες, ἀλλὰ καμμιὰ δὲν εἶχε τὴ χάρι τῆς ἀγαπημένης του. Ὁ βιολιστὴς ἄρχισε ν᾿ ἀπελπίζεται, ὅταν ξαφνικὰ πέρα ἐκεῖ πίσω ἀπὸ μία πόρτα τοῦ φάνηκε πὼς εἶδε τὴν ἄκρη ἑνὸς φορέματος καὶ τὸ φόρεμα αὐτὸ ἔμοιαζε πολὺ μ᾿ ἐκεῖνο τὸ κόκκινο ποὺ φοροῦσε ἡ ἀγάπη του. Πῶς, ἦταν λοιπὸν ἐκεῖ καὶ δὲν ἐγύριζε νὰ τὸν δῆ; Τί ἔκανε πίσω ἀπὸ τὴν πόρτα; Μήπως τὸν ἐπερίμενε ἐπίτηδες ἐκεῖ, μακρυὰ ἀπὸ τὸν κόσμο; Ἐπλησίασε σιγὰ-σιγὰ μὲ λαχτάρα, μὲ καρδιοχτύπι. Καὶ τί εἶδε; Τὴν ἀγαπημένη του μαζὶ μὲ τὸν ξανθὸ ἐκεῖνον ἀξιωματικό, ποὺ δὲν ἐγύριζε ἡ ἄπιστη νὰ δῆ ὅταν ἦταν στὴ βιτρίνα τοῦ ἐμπορικοῦ. Καὶ τώρα θὰ κρυφομιλοῦσαν βέβαια οἱ δυὸ γλυκὰ-γλυκὰ ἐκεῖνος ἀπὸ τὸ ἄλογό του κι αὐτὴ στηλωμένη ὀρθὴ στὸν τοῖχο.
Ὁ βιολιστὴς ἄναψε ἀπὸ τὸν θυμό. Χωρὶς νὰ συλλογισθῆ τί κάνει, ἅρπαξε τὸ ξύλινο σπαθὶ ἀπὸ τὴ μέση τοῦ ἀξιωματικοῦ κι ἐπέρασε τὰ ἄπιστα στήθη τῆς κούκλας.
Ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἀνοιχτὴ πληγὴ ἐχύθηκε ξαφνικὰ κάτι ποὺ δὲν ἔμοιζε καθόλου μὲ αἷμα. Ὁ βιολιστὴς μὲ τ᾿ ἀγριεμένα μάτια του τὸ εἶδε καὶ τινάχθηκε πίσω...
- Τί! ἐφώναξε μὲ βραχνὴ φωνή. Καὶ τὴν εἶχα ἀγαπήσει τόσο, κι ἐνόμιζα ὅτι μ᾿ ἀγαποῦσε κι αὐτὴ ἐνῶ δὲν εἶχε μέσα στὰ στήθη της τίποτε ἄλλο ἀπὸ πίτουρα... πίτουρα!
Τὸ πρωί, βρῆκαν πίσω ἀπὸ τὴν πόρτα τὴν ὄμορφη κούκλα μὲ τρυπημένα τὰ στήθη καὶ χυμένα τὰ πίτουρα ἐπάνω στὸ κόκκινο φόρεμα καὶ τὸ σπαθὶ τοῦ ἀξιωματικοῦ πεσμένο κάτω στὸ πάτωμα. Κι ὅταν πῆραν νὰ κουρδίσουν τὸν βιολιστή, εἶδαν πὼς τὸ ξύλο του ἦταν σπασμένο σὲ δυὸ κομμάτια. Ἔρραψαν τὴν πληγὴ τῆς κούκλας, ἐκόλλησαν τὸ σπαθὶ τοῦ ἀξιωματικοῦ, κι ἐπέταξαν στὸ κάρρο τῶν σκουπιδιῶν τὸν ἄχρηστο βιολιστή...
Στὸ κείμενο διατηρήθηκε ἡ γραφὴ τοῦ πρωτότυπου.

πηγη: http://users.uoa.gr/~nektar/arts/poetry/gewrgios_drosinhs_poems.htm

Δευτέρα 28 Αυγούστου 2017

Η χοντρή στην παραλία


Η χοντρή στην παραλία

Κάθομαι στην παράλια
είναι η δίκη μου ευκαιρία
τα κορμάκια να χαζεύω
ήλιο τάχα πως μαζεύω

Μα στη τόση ομορφιά
σκάει μύτη μια παχιά
και τα λίπη της απλώνει
που το μάτι ξεχειλώνει
όσο η παράλια απλώνει
πως να χωρέσει αυτό
θεέ μου τώρα το θεριό;

Τρέμεις διπλά σου μην κάτσει
κι η ξαπλώστρα της να σπάσει
και σκορπίσει γύρω βρώμα
άντε κάτσε βρε στο χώμα
ειν το μόνο που σε θέλει
αυτό κι ίσως το τσιγκελι...

Με τρομάζει η σκηνή
που διαδραματίζεται εκεί
οι γοργόνες οι λιαστές
και διπλά φωκιες χοντρές
να κοιτούν τα ταπεράκια
με γεμάτα μπιφτεκάκια
λες και η πείνα η πολύ
είναι μόνο για φαΐ

Μα η όραση μου θέλει
μόνο ομορφιά να έχει
έτσι βάζω παρωπίδες
λέω όσα είδες - είδες,
Κοίτα μόνο τα κορμιά
που σου βγάζουν ομορφιά
ασ΄τις φωκιες να βογκάνε
στο αγύριστο να πάνε
που σου χαλάνε τη σκηνή
στην καλοκαιρινή σου αυλή...

skouliki

Σκοτώστε απόψε τη καρδιά



ΣΤΙΧΟΙ ΓΙΩΤΑ ΞΕΝΟΥ
ΜΟΥΣΙΚΗ ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ

Σκοτώστε απόψε τη καρδια

Σκοτώστε απόψε τη καρδιά
Να πάψει να ποναει
Να πάψει να αιμοραγει
Να πάψει να αγαπαει
Ο κουρασμένος χτύπος της
Θελει να τελειώσει
Δεν θελει αλλα βάσανα
Μες στη ζωη να νιώσει

Κουράστηκε κουράστηκε
Να κλαιει να ποναει
Να δινει αγαπη μια ζωη
Και αλλος να γελάει
Κουράστηκε να υποχωρει
Κουράστηκε να δινει
Και στο ποτήρι το πικρό
Την άπονια να πίνει

Σκοτώστε αποψε τη καρδια
Να μη ξαναχτυπήσει
Αφου δεν θελει αλλο πια
Στην άπονια να ζήσει
Τα βάσανα την κουρασαν
Οι ανθρώποι την πικραίνουν
Οτι στον κοσμο αγάπησε
Οι αλλοι της το παίρνουν

Κουράστηκε κουράστηκε
Να κλαιει να ποναει
Να δινει αγαπη μια ζωη
Και αλλος να γελάει
Κουράστηκε να υποχωρει
Κουράστηκε να δινει
Και στο ποτήρι το πικρό
Την άπονια να πίνει

Γιώτα Ξενου ,,

Σάββατο 26 Αυγούστου 2017

Σαν ελαφίνα

 
Σαν ελαφίνα

Σαν ελαφίνα περπατάς
γύρω σου διόλου δεν κοιτάς
αχ ατυχήματα σκορπάς
στην γη δεν πατάς μα πετάς

Tο βάδισμα σου το λιχνιστό
παίρνει 'όλων το μυαλό
τραβά αμέσως την ματιά
μα κι επιφωνήματα πολλά

Mέσα στα σύννεφα πετάς
στη γη νομίζω δεν πατάς
ψηλά πάντα ψηλά κοιτάς
κι ερωτοχτυπήματα σκορπάς

Eίσαι ένα αστέρι λαμπερό
που μας θολώνει το μυαλό
στο πέρασμά σου ταραχή
ποιος τώρα να σου αντισταθεί

Eσύ όμως στα σύννεφα πετάς
σαν αστέρι που ρθε στη γη
για να συλλέξει την ορμη
κάθε ανδρός που θα σε δει

Kαι σου σφυρίζουν οι ορδές
άνδρες που βγάζουν ιαχές:
κοίτα θεέ μου ένα κορμί
που θα με στείλει φυλακή!

Tο ελαφίσιο σου το κορμί
σαν το κύμα με παρακινεί
να ακολουθήσω τον ρυθμό
του βήματος σου λιχνιστό

Skouliki

Παρασκευή 25 Αυγούστου 2017

Οι Μικρογραφίες της Χαράς Θεοδωρίτση σε έκθεση!!

Η φίλη μας η Χαρά διοργανώνει έκθεση με τα έργα της στην Ζάκυνθο.....
Παραθέτω την ωραία και σαρκαστική συναμα ενημέρωση που μας έκανε....

Ακούσατε! ακούσατε!!!
Οχι, δεν θα αρχίσει ΟΜΙΛΙΑ (http://www.e-zakynthos.com/arts-culture/gr_zante.zakynthos.theater.php), απλά θα πρέπει να μαζωχτείτε να συμπαρασταθείτε ο ένας στον άλλον, να μην έχουμε λιγοθυμίες...με τέτοια νέα!
Αλλά εγω φταίω λιγότερο απο τον καθένα, ΕΣΕΙΣ είστε οι ηθικοί αυτουργοί που πήραν τα μυαλά μου αέρα!
Ε δεν ήθελαν και πολύ...κάτι το γήρας που ου γαρ ερχεται μόνον, κάτι η φιλαρέσκεια του πρωτάρη, κάτι μία ματαιοδοξία του δημιουργού, κάτι που ήταν που ήταν φευγάτα,πολύ θέλει να γίνει το κακό με το πες- πες;;; ευτυχώς υπάρχουν ντοκουμέντα τι μου γράφατε τόσο καιρό...εδώ σας έχω✊!
Και μη μου πείτε οτι δε σας προειδοποίησα... Πέτρες θα βρέξει 😉(οχι οτι δε θα συμβεί στην πραγματικότητα,μετά τόσο κάψιμο...ο Θεός να φυλάει) και οχι μόνο...
Εγω, μα τον 'Αγιό μας που είναι στη Θύρα Του, αντιστάθηκα όσο μπορούσα, αλλά ήρθαν και μ' έπνιξαν.
-Τι να τσι κάμω, σκέφτηκα,ας τσι πάω μέχρι την ΙΡΙΔΑ-https://www.facebook.com/ArtStudioIrida/?fref=ts (Αρχ. Κοκκίνη 1 & Διον. Ρώμα- ΠΑΡΑΛΙΑ), που έχει κι ωραία θέα στο πέλαο να αεριστούν να τσι δει και κανένας χριστιανός, οβραίος, οτι δη τλπ...όποιος περάσει και λιγουριαστεί μπροστά στην πόρτα ενα ποτήρι νερό θα το πιεί αμα έμπει.
Αααα η φιλοξενία είναι το χαρακτηριστικό μου!
Είσοδος ελεύθερη παναπεί και η έξοδος επίσης ανεμπόδιστη, μη το σκέφτεστε και αντισκόβεστε...όλα κι ολα,υποχρέωση καμία!
Η παρουσία σας μου αρκεί.
Μη σας πω οτι θα αβιζάριζα κι εκτός Ζακύνθου. Ούλους θα σας ήθελα,αλλά και πάλι δε παρεξηγώ,ενεκα απόστασης.
Γεννηθήτω λοιπόν το θέλημά σας και της κόρης εξ αλλοδαπής επίσης και τσι 3 του μηνού που μας μπαίνει, θα σας ασπετάρω το δίχως άλλο τσι 8.
Κι αν κάποιος δεν θέλει την πολυκοσμία (προβλέπουμε και για τους celebrities που θέλουν ανωνυμία) μία βδομάδα, έδεκει κρεμασμένη θάμαι, δηλ μέχρι τσι 9 του Τρυγητή (ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ εννοώ),όποιο απόγευμα σας φέρει η Ιόνια αύρα απο 7,30 (πέσμα ήλιου) μέχρι και τσι 10.30 το βράδυ ΕΥΠΡΟΣΔΕΚΤΟΙ Μ' ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΑΓΚΑΛΕΣ !!!
Φιλιά μπάντα κι άλλη

Ταξιδιώτες στην ζωή


Ταξιδιώτες στην ζωή

Δυο ταξιδιώτες στην ζωή
είμαι εγώ, είσαι κι εσύ
μόνο που πήραμε για δες
τρένα για άλλες διαδρομές

Και συναντηθήκαμε τυχαία
σε ένα σταθμό μια μέρα
με άλλες εικόνες να έχεις δει
άλλα τοπία άλλη διαδρομή

Δεν συνταξιδευαμε μαζί
κι ας ήταν ίδιοι οι σταθμοί
σε ένα σταθμό βρεθήκαμε
κι εκεί ερωτευτηκαμε...

Εκεί είπα να αλλάξω προορισμό
να χουμε ίδιο τρένο ίδιο σταθμό
δεν ήταν όμως για μένα εφικτό
το εισιτήριο μου ήταν κλειστό

Και δεν μπόρεσα να επιβιβαστώ
στο τρένο σου, ήταν γραφτό
να χωριστούμε τελικά
με ένα φιλί κι μια αγκαλιά

Στα μάτια κυλάει τώρα το δάκρυ
και καθισμένος σε μια άκρη
κρυφοσκουπίζω τώρα το μάτι
μα μένει στην καρδιά το αγκάθι

Έχασα το τρένο το δικό σου
δεν έγινα ποτέ ο άνθρωπός σου
είμαστε κι οι δυο ταξιδευτές
σε άλλες γραμμές κι άλλες ζωές

Σε άλλο βαγόνι, άλλους σταθμούς
με διαφορετικούς προορισμούς
κι ας καρτερώ κάποια στιγμή
να βρεθούμε στην ίδια διαδρομή
άδικα θα μου κυλάει η ζωή
σε ένα τρένο με άλλη γραμμή......
Skouliki

Πέμπτη 24 Αυγούστου 2017

Ένας καπνός είμαστε

  

Ένας καπνός είμαστε

Ένας καπνός μες την ζωή
είμαι εγώ είσαι κι εσύ
που έχει τριγύρω απλωθεί
και όλοι ξέρουμε πως θα χαθεί
στου άνεμου το πρώτο αγέρι
έπειτα ποιος θα μας ξέρει;

Ένας καπνός σε μια φωτιά
όπου μας καιει στα σιωπηλά
μας καρβουνιάζει αργά αργά
μέχρι να σβήσουμε στην μοναξιά

Όπως το τσιγάρο που κρατάς
και τον καπνό του τον ρουφάς
στάχτες και αποτσίγαρα πετάς
αυτο συμβαίνει και με μας

Ένα τσιγαρο είμαστε εμείς
που μέχρι να το ευχαριστηθείς
τελειώνει το διάβα της ζωής
και πας στο χώμα να κρυφτείς...

Skouliki

Τετάρτη 23 Αυγούστου 2017

Άνθρωποι κι αυτοί!!


Άνθρωποι κι αυτοί!!

Υπάρχουν άνθρωποι ακόμα ζωντανοί
που ζουν σαν να ναι πια νεκροί
και βαδίζουν την ζωή τους σκυθρωποί
ξεχασμένοι κι από την ίδια την ζωή

Υπήρξαν όμως κάποτε κι αυτοί
γεμάτοι από θέληση για την ζωή
όμως μια μέρα κατέληξαν μονάχοι
να ζουν μες στην δίκη τους φυλακή!

Άνθρωποι που περπατάνε και μιλούν
με τον άλλο τους εαυτό μόνο συζητούν
τον καλοπιάνουν αλλά και τον νουθετούν
όμως πότε την αλήθεια τους δεν ζουν..

Όμως μέσα στην πλάνη τους αυτή
δεν ξέρουν καν πως ειναι τρελοί
και δεν τους νοιάζει  πια ζωή
έχουν γεμάτη  από καύτρες λογική

Άνθρωποι χαμένοι από την λογική
που θα ήθελαν να ναι νεκροί
όμως μια δύναμη τους αφαιρεί
την ικανότητά να φύγουν από την ζωή!

Skouliki

Οι τολμηροί ξέρουν πότε να φεύγουν...


Οι τολμηροί ξέρουν πότε να φεύγουν...

Υπάρχουν και κάποιοι τολμηροί
που ξέρουν να φεύγουν απ την ζωή
κι ας τους λένε οι πολλοί
πως φέρθηκαν σαν να ταν δειλοί!

Είναι αυτοί που έχουν πικραθεί
και νόημα ξέρουν δεν έχει  η ζωή
είναι αυτοί που η υπόσχεση έχει εκπληρωθεί
χρέος να μην κληρονομήσουν οι ζωντανοί

Είναι εκείνοι οι τόσο μικροί μα δυνατοί
που έχουν αντέξει τόσα στην ζωή
που σαν η αποστολή τους εκπληρωθεί
αποχωρούν χωρίς κανείς να τους το πει

Η απόφαση πότε δεν είναι μιας στιγμής
αλλά το πόρισμα μια ολόκληρης ζωής
που κουρασμένοι κι απελπισμένοι
ξέρουν άλλη λύση πλέον δεν τους μένει....

Υπάρχουν κάποιοι  τόσο δυνατοί
που όσο το σώμα κι αν τους πονεί
πάνω κι από κάθε δική μας λογική
με μιας  του αποσπάνε την  ψυχή!

skouliki

Τρίτη 22 Αυγούστου 2017

Δευτέρα 21 Αυγούστου 2017

Ήρθε ένα αστέρι

       

Νύχτα μεσ το καλοκαίρι
κι από το παράθυρο ένα αστέρι
έφτασε στο κρεβάτι μου χλωμό
να μου θυμίσει ότι σε αγαπώ

Με τρεμάμενες αχτίνες
χάιδεψε τα βλέφαρα μου
και μου είπε οι ευθύνες
θα βαραίνουν τα όνειρά μου

Ένα αστέρι από το σύμπαν
έτσι κάποιοι μου το είπαν
μου κρύφτηκε ξανά
κάτω από την αντηλια

Κι σαν ο ήλιος το σκιάσει
αυτό δεν με έχει χάσει
περιμενει τον ήλιο να κρυφτεί
να μου ρθει πάλι να με βρει

Ένα αστέρι τόσα χρόνια
μαθημένο σε ουράνια σαλόνια
ήρθε απόψε να μου πει
πως η ζωή μου ειναι εκεί

Skouliki

Κυριακή 20 Αυγούστου 2017

Σημερα Κυριακή 20 Αυγούστου 2017 στο Υπαίθριο Δημοτικό Θέατρο Ζακύνθου

Μικρό παιδιά μεγάλα όνειρα!


Η μεγαλύτερη συναυλία του καλοκαιριού έφτασε, 200 άτομα επί σκηνής, 
Λαυρέντης Μαχαιρίτσας,
Γιάννης Ζουγανέλης, 
Η ορχήστρα Νέων Ζακύνθου Kostas Meintanis & Sakis Peris & η παιδική χορωδία Σπύρου Λάμπρου Σήμερα το βράδυ Κυριακή 20 Αυγούστου 2017 στο Υπαίθριο Δημοτικό Θέατρο Ζακύνθου στις 21:00, στα κρούστα η Elena Liri & Elena Liri II ! ! 
Μικρά παιδιά . . . μεγάλα όνειρα ! 
 Μια συναυλία που δεν πρέπει να χάσετε !!!!

Μάτια μου δικός σου




Θεέ μου πόσο εγωιστής
είμαι για σένα, τι ληστής
να σου τρυγώ τα καλή σου
ενώ από το προσκεφάλι σου
πότε καημό να μην έχω
αυτό λες να το αντέχω;

Όχι δεν είσαι σκεύος ηδονής
αυτό για μένα μη σκεφτείς
είσαι η τωρινή μου η ζωή
σε αγαπάω βρε κουτή
όσο τρελό κι αν σου φανεί
μου έδωσες νόημα στην γη...

Μου είναι δύσκολο πολύ
η αγκαλιά μου να σε πονεί
κι όμως εσύ να είσαι εκεί
τάχα η καρδιά σου πως μπορεί
δεύτερη να σε έχω στην ζωη
σαν δάκρυ που έχει σκουπιστεί...

Skouliki

Εορτασμός Αγίου Διονυσίου 300 χρόνια (1717 – 2017) από την μετακομιδή Του στη Ζάκυνθο

Λιτάνευση του Σεπτού Σκηνώματος του Αγίου Διονυσίου Ζακύνθου εντός του Ιερού Ναού, παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου Α’. Αρχείο εφημερίδας «Ημέρα» | 23 Αυγούστου 2003


Εορτασμός Αγίου Διονυσίου 300 χρόνια (1717 – 2017) από την μετακομιδή Του στη Ζάκυνθο

Κατά το τριήμερο από 23 έως 26 Αυγούστου 2017 η Ζάκυνθος εορτάζει με κάθε επισημότητα την επέτειο των 300 ετών από την Μετακομιδή από τα νησιά Στροφάδια του σεπτού Σκηνώματος του Προστάτη και Πολιούχου της Αγίου Διονυσίου. (24.8.1717 – 24.8.2017), με την παρουσία:
της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου Α΄
του Εξοχωτάτου Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Προκοπίου Παυλοπούλου
του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυσοστόμου Β΄
και του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Ιερωνύμου Β΄

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ – ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΚΑΙ ΤΕΛΕΤΩΝ ΤΟΥ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ ΤΗΣ ΜΕΤΑΚΟΜΙΔΗΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ
(1717-2017)


Τετάρτη, 23 Αυγούστου 2017

Ώρα 18.30: Πέρας προσέλευσης επισήμων στην Ιερά Μονή.
Ώρα 18.45: Άφιξη της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου Α΄ στην Ιερά Μονή Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου. Επίσημη υποδοχή.
Ώρα 19.00: Επίσημη Κάθοδος της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου Α΄ από την Ιερά Μονή στον Ιερό Ναό.
Δοξολογία με Περιφορά του σεπτού Σκηνώματος του Αγίου Διονυσίου μέσα στον Ναό και εν συνεχεία ο Μέγας Πατριαρχικός Εσπερινός, στο τέλος του οποίου, θα απονεμηθεί στην Α.Θ.Π. τον Οικουμενικό Πατριάρχη, στην Α.Θ.Μ. τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου και στην Α.Θ.Μ. τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών το Ανώτατο Παράσημο του Αγίου Διονυσίου της Ιεράς Μητροπόλεως Ζακύνθου.

Πέμπτη, 24 Αυγούστου 2017
Ώρα 07.30: Η Ακολουθία του Όρθρου και στη συνέχεια ώρα 08.30, η Πατριαρχική Θεία Λειτουργία.
Ώρα 09.45: Πέρας προσέλευσης Επισήμων και Προσκεκλημένων στον Ιερό Ναό.
Ώρα 10.00: Άφιξη στον Ιερό Ναό του Αγίου Διονυσίου της Α.Ε. του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Προκοπίου Παυλοπούλου. Επίσημη υποδοχή.
Ώρα 11.15: Πέρας Πατριαρχικής θείας Λειτουργίας.
Ώρα 19.00: Πέρας προσέλευσης Επισήμων και Προσκεκλημένων για την Λιτανεία.
Ώρα 19.15: Άφιξη στον Ιερό Ναό του Αγίου Διονυσίου της Α.Ε. του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας. Επίσημη υποδοχή.
Ώρα 19.30: Η επίσημη Λιτάνευση του σεπτού Σκηνώματος στην πόλη.

Σάββατο, 26 Αυγούστου 2017
Ώρα 8.30: Το Αρχιερατικό Συλλείτουργο.
Ώρα 11.00: Δοξολογία με περιφορά του σεπτού Σκηνώματος του Αγίου Διονυσίου μέσα στο Ναό και εναπόθεσή Του στην Ιερά Λάρνακα.

Το καλοκαίρι είναι ακόμα εδώ! Καλημέρα σας!


Σάββατο 19 Αυγούστου 2017

Σήμερα Σάββατο 19 Αυγούστου 2017 στο Φεστιβάλ Ανδρου: Μήδεια Ευριπίδη

Σήμερα Σάββατο 19.08.2017 ώρα: 21:00 - 23:00


 Σήμερα Σάββατο 19.08.2017 ώρα: 21:00 - 23:00 στο ανοιχτό θεατρο Χώρας Άνδρου , το 3ο Διεθνές Φεστιβάλ Άνδρου ανεβάζει την «Μήδεια» του ΕΥΡΙΠΙΔΗ.

Η βαρβαρότητα του έρωτα
«Δύο φορές βάρβαρη η Μήδεια, από καταγωγή και από έρωτα» γράφει στον πρόλογο της μετάφρασής του ο Γιώργος Χειμωνάς. Δύο όψεις έχει ο έρωτας: τη «βάρβαρη», τη βυθισμένη στον πόνο και στο σκοτάδι αλλά και την ονειρική, την ηδονική, την ιδανική. Μέσα από το μύθο της Μήδειας όπως αυτός παρουσιάζεται στο έργο του Ευριπίδη αλλά και μέσα από ένθετα στα στάσιμα του έργου κείμενα και ποιήματα αρχαιοελληνικής γραμματείας (Πλάτων, Θεόκριτος, Παρθένιος, Πλούταρχος, Σαπφώ, Αρχίλοχος, Μελέαγρος κ.ά) η παράσταση του Θεάτρου Τέχνης επιθυμεί να μιλήσει για το ανεξήγητο του έρωτα. Γι αυτό το «μέγα κακό που σπαράζει τους ανθρώπους». Για τον πόθο που είναι δεμένος με τον πόνο, για τους όρκους αιώνιας αγάπης και πίστης που δίνονται για να καταπατηθούν, για την προδοσία, την εκδίκηση, την καταστροφή. Γι αυτό το τρομακτικό πέρασμα από το φως στο σκοτάδι της βαρβαρότητας του έρωτα. Γιατί «δεν υπάρχει οργή πιό φοβερή και αθεράπευτη από αυτήν που γεννιέται ανάμεσα σε ανθρώπους που είχαν αγαπηθεί».

Μετάφραση: Γιώργος Χειμωνάς
Σκηνοθεσία: Μαριάννα Κάλμπαρη
Σκηνικό –κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Μουσική: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος
Χορογραφία: Μαρίζα Τσίγκα
Σχεδιασμός Φωτισμών: Στέλλα Κάλτσου
Δραματολόγος παράστασης: Έλενα Τριανταφυλλοπούλου
Α’ Βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Γεωργουδάκη
Β’ Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριλένα Μόσχου
Βοηθός σκηνογράφου: Μαρία Παπαδοπούλου
Βοηθός σχεδιαστή φωτισμών: Μαρίνα Κόντα
Τα ένθετα κείμενα της παράστασης παρουσιάζονται σε μετάφραση-απόδοση: Ιωάννη Πολέμη (Θεόκριτος), Έλενας Τριανταφυλλοπούλου, Μαριάννας Κάλμπαρη
Πρωταγωνιστούν:
Μαρία Ναυπλιώτου, Χάρης Φραγκούλης, Αλεξάνδρα Καζάζου, Φωτεινή Μπαξεβάνη, Θεοδώρα Τζήμου, Σύρμω Κεκέ, Ιωάννα Μαυρέα, Αλέξανδρος Μυλωνάς, Γεράσιμος Γεννατάς, Κωνσταντίνα Τάκαλου.
Συμμετέχουν τέσσερις σπουδαστές της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης και τέσσερις μουσικοί.

18 ευρώ γενική είσοδος και 14 ευρώ άνεργοι,φοιτητες,αμεα
Περισσότερα: festivalandros.gr
facebook.com/festivalandrou

Παρασκευή 18 Αυγούστου 2017

Να φτιάξουμε ντοματοπολτό λιαστό....

Η λιαστή παραδοσιακή σάλτσα ντομάτας της Λουκίας!

Παίρνεις πολύ ώριμες ντομάτες φυσικά όχι σάπιες.
Τις τρίβεις στον τρίφτη για να φύγουν οι φλοιός και κρατάς μόνο το περιεχόμενο και μετά το περνάς από τρυπητό σουρωτήρι για να φύγουν τα σπόρια και να μείνει μόνο ο ζωμός της ντομάτας. Αυτή είναι η δυσκολία στο όλο εγχείρημα παράγωγης δικού μας ντοματοπελτέ.
Το ζουμί που προκύπτει το αδειάζουμε σε πάνινη σακούλα, μια μαξιλαροθήκη καθαρή είναι πολύ καλή για αυτήν την δουλειά.
Κρεμάμε το πάνινο αυτό σακούλι για να στραγγίξουν τα πολλά υγρά, αν θέλουμε ταράζουμε κάπου κάπου το περιεχόμενο για να φύγουν τα πολλά υγρά γρηγορότερα.
Μετά από 12 ώρες περίπου έχει στραγγίξει ο πελτές και είναι παχύρρευστος .
Αδειάζουμε το πελτέ σε ρηχά ταψιά και ρίχνουμε από πάνω αλατι χοντρό για να μην πηγαίνουν έντομα. Αν θέλουμε επιπρόσθετα σκεπάζουμε τα ταψιά με τούλι. Προσοχή στο αλατι, να μην του ρίξτε πολύ και γιάνει λύσσα.
Έπειτα από 5 μέρες περίπου στον ήλιο έχει πάρει σκούρο κοκκινοκαφετί χρώμα ο πελτές και είναι σχεδόν στεγνός και τρίβει ελαφρώς. Για να μην μουχλιάσει και βγάλει μια άσπρη φλούδα πάνω ο πολτός, ανακατεύουμε τον πολτό πρωί βράδυ. Αν είσαι βιαστικός, μπορείς να βάλεις τα ταψιά με τον πελτέ στον φούρνο σε μέτρια θερμοκρασία για 1 ώρα περιπου. Έχει το ίδιο σχεδόν αποτέλεσμα με τις 5 μέρες ηλίου, μα κάποιες εκπτώσεις στην γεύση, αλλά χωρίς κανένα κίνδυνο μούχλας.
Γεμίζουμε αποστειρωμένα βαζάκια με τον ντοματοπολτό αυτό, ρίχνουμε πάλι λήγω αλατι από πάνω και λίγο λάδι για να μην ερχεται σε επαφή με τον αέρα. Τα βαζάκια με τον πελτέ φυλάσσονται σε σκιερό και δροσερό μέρος για μεγάλο χρονικό διάστημα!
Καλή σας επιτυχία!



Ευχαριστώ πολύ τις φίλες μου Λουκία και Λίτσα για την βοήθεια πάνω συνταγή αυτή!

Πώς φτιάχνουμε λιαστό χταπόδι

   

πηγή φώτο Σαντορινιός
     
πηγή φώτο Σαντορινιός


Είναι εύκολο να κάνουμε το χταπόδι λιαστό.
Προτιμάμε πάντα φρέσκο χταπόδι ημέρας και μεγάλο, πάνω από 2 κιλά.
Αν το έχουμε ψαρέψει εμείς το χτυπάμε αρκετές φορές ώστε να απλώσει και να σπάσουν οι ίνες του.
40 χτυπήματα σε βράχο η τσιμέντο είναι αρκετά Το ξεπλένουμε με θαλασσινό νερό και ξεκινάμε το λεγόμενο "γούλισμα" τρίψιμο δηλαδή Θα αρχίσει να αφρίζει και να σφίγγει με το πέρασμα του χρόνου τριψίματος. Εκτός από φρέσκο χταπόδι μπορούμε να χρησιμοποιησουμε κατεψυγμένο, όπως κάνουν τα περισσότερα καταστήματα στην Ελλάδα και τα σερβίρουν για φρέσκα, αρκεί να είναι καλής ποιότητας, όπως είναι αυτά τα χταπόδια προέλευσης Μαρόκου.
Ένα καλά γουλισμένο χταπόδι θα πρέπει να σκίζεται με ευκολία το πλοκάμι του τραβώντας το με το χέρι. Αφού ολοκληρώσουμε και αυτή τη διαδικασία και έχουμε ξεπλύνει το χταπόδι μας το αλείφουμε με λάδι και ξύδι για να μην πλησιάσουν έντομα όταν το κρεμάσουμε, αν και χάνει λίγο στην γεύση μετά. Μπορούμε να το αφήσουμε έτσι και να το καλύψουμε με ένα τούλι που δεν θα έρχεται σε επαφη μαζί του στηριζόμενο με ξυλάκια.
Σκίζουμε με μαχαίρι την κουκούλα του και τοποθετούμε εσωτερικά και κρεμάμε σε σύρμα γιατα ρούχα σε μέρος με πολύ ήλιο και αέρα αν είναι δυνατον ανοιχτό ώστε να μην ακουμπάνε τα πλοκάμια μεταξύ τους.
Το αφήνουμε για μια το πολύ δυο μέρες, όχι παραπάνω διότι μετά γίνεται πολύ σκληρό κατά την κατανάλωση.
Το ψήνουμε όπως είναι, η γεύση του θα σας καταπλήξει!
Καλή σας όρεξη!

Πέμπτη 17 Αυγούστου 2017

Από την Παναγία την Σκοπιώτισσα στην κορυφή του όρους Σκοπός στην Ζάκυνθο.

Ο φίλος μου Μπάμπης Σιγούρος μας μεταφέρει πολύ γλαφυρά και ζωντανά μέσα από τις υπέροχες φώτο του σην Παναγία την Σκοπιώτισσα στην κορυφή του όρους Σκοπός στην Ζάκυνθο.
Το μοναστήρι χτίστηκε το 1624 και ο ρυθμός του ναού είναι σταυροειδής με τρούλο.
Η εικόνα της Παναγίας έχει έρθει από την Κωνσταντινούπολη.
Στο σημείο αυτό υπήρχε ναός της θεάς Αρτεμιδος!!!!


























Σχόλιο από Skouliki: Ευχαριστώ τον φίλο μου Μπάμπη Σιγούρο για την άδεια να αναδημοσιεύω φώτο του