Αν σε μισήσουν: αγάπησέ τους, Αν σε πληγώσουν: λάτρεψέ τους, Αν σε πικράνουν: συγχώρεσέ τους... Μην ξεχνάς: ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ!

Κυριακή 7 Αυγούστου 2011

Τα αυγά του παππού!!!!!!!!!!!!!


Θα περιγράψω σήμερα μια ανάμνηση παιδική μου τα αυγά του παππού!
 Τα καλοκαιρία δεν ήταν απλά διακοπές, είχε αγροτικές εργασίες… άλλοτε θειάφισμα άλλοτε ξέφυλλο, άλλοτε τρύγο…πάντα κάτι είχαμε να κάνουμε στις σταφίδες και τσι ελιές..  

Φεύγαμε χαράματα με τα πόδια λοιπόν με ένα ζεμπίλι που είχε μέσα μισή πιτσούνα ζυμωτό ψωμί, κρεμμύδι καμιά ντομάτα και λάδι φυσικά..
Τα θέλαμε αυτά για να κολατσίσουμε το γιόμα….
Νερό δεν ήταν ανάγκη να πάρουμε είχε πηγάδια παντού. Πηγάδια με σούγλους και τριχιά για να το ανεβάσεις επάνω το νερο…
Μια μέρα λοιπόν εκεί που κάναμε ξέφυλλο στην σταφίδα ο παππούς μου βρήκε μια φωλιά με αυγά κότας….
Αλήθεια παντού υπήρχαν κότες αλανιάρες, μέσα στα κτήματα…
Τότε του ήρθε του παππού μου η έμπνευση να κάνει αυγά με ντομάτες…….
Έβγαλε λοιπόν ένα πήλινο κατσαρόλι (παδελάκι) από το καλύβι ( μικρό δωμάτιο σαν αποθήκη που έβαζαν μέσα τα εργαλεία και άχυρα για τα ζώα, κάθε κτήμα είχε ένα μικρό καλύβι). Έκοψε τις ντομάτες κομματάκια έβαλε μέσα λάδι αλάτι και θρούμπι…. Άναψε φωτιά με φρύγανα και κληματόβεργες ξερές εκεί δίπλα από το καλύβι (αλήθεια ποτέ δεν υπήρχε τοτε κίνδυνος φωτιάς διότι δεν υπήρχε τίποτα για να καεί, όλα ήταν πεντακάθαρα από ξερά). Έβαλε πάνω σε αυτοσχέδια πυροστιά δυο πέτρες το παδελάκι αυτό να βράσουν οι ντομάτες και τα αυγά στη συνέχεια….
Εμείς τα μικρά γελούσαμε με την χαζομάρα του να χαλάσει το κολατσιό μας και λέγαμε ότι θα μείνουμε νηστικοί….
Κάποτε μας φώναξε ότι είναι έτοιμο το φαγητό κι να πάμε να κολατσίσουμε….
Όλοι μαζί γέροι νέοι κόβαμε μπουκούνια ψωμί και κάναμε βούτες στην ντομάτα με τα αυγά με τα χέρια, σιγά μην είχαμε και πιρούνια….
Αν σου πω ότι τόσα χρόνια έχουν περάσει από τότε κι ακόμα έχω την νοστιμιά του φαγητού εκείνου στον ουρανίσκο μου…. Κι όταν το λέω πουθενά μου λεν ότι ήταν από την πείνα μας, ίσως και από την βουλιμία μας να δοκιμάσουμε…..
Ότι και να ήταν σαν τα αυγά του παππού όσο και να δοκίμασα δεν ξαναβρήκα!!!!!
skouliki

4 σχόλια:

  1. Φοβερή ιστορία γαστρονομίας λλα΄και απλότητας της εποχής,ότι καλύτερο δηλαδή!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τί όμορφη διήγηση, Χρήστο! Αλλά, τόσο το θέμα, όσο και το ιδιαίτερο λεξιλόγιό της, την καθιστούν ακόμη περισσότερο γλαφυρή! Να θυμάσαι και να μάς γράφεις παιδικές και άλλες αναμνήσεις σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χρήστο, κοντεύουν να μου τρέξουν τα σάλια αυτά είναι τ' αξέχαστα, φαίνεται από τότε βγήκαν "τα καγιανά" έτσι λέμε τις ντομάτες με τ' αυγά με λαδάκι ρήγανι και τίποτ' άλλο, ψωμί νάχεις να βουτάς, το φαί μου το καλοκαιρινό...ευχαριστώ που μούμαθες τόσες καινούργιες λέξεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. σε ευχαριστω δημητρη.... ηταν οντως αξεχαστα.....


    χαρις σε ευχαριστω..... να εισαι παντα καλα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    ελενη αξεχαστα χρονια οσο κι αν ηταν γεματα δυσκολιες!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
    σε ευχαριστω!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σε ευχαριστώ που ήρθες να με επισκεφτείς, Μιας και ήρθες κανε τον κόπο και γράψε εδώ το σχόλιο σου!